PIEKIELNA PAPRYKA, MIMIKRA JĘZYKOWA, NIENORMALNE LODY I POTWORNA ZAGADKA

Zacznę od przyczyny milczenia. Ano miałam małą przygodę z peperoncino. Postanowiłam wybrać z niego nasiona, pokroić i ususzyć. Nic prostszego! Tylko pod koniec owych czynności wołałam Krzysztofa na pomoc, by mi znalazł jakiś antyalergiczny lek, gdyż miałam problemy z oddychaniem. Te jednak przeszły dość szybko, gdy tylko opuściłam kuchnię. Natomiast potem zaczęła się istna męczarnia. Ręce zaczęły mnie parzyć. Ból był okrutny. Posmarowałam maścią łapki me, ale tylko siedzenie z nimi przy wiatraku przynosiło jakąkolwiek ulgę, Pomyślałam: Ot! Baba! Nie zna się na warzywach, trzeba było w rękawiczkach robić.

Noc minęła mi jako tako, miałam wiatrak przy łóżku i gdy tylko pieczenie budziło mnie, podkładałam ręce pod strumień chłodnego powietrza. Jeszcze następnego dnia odczuwałam owe tytułowe piekielne męki. Jednak powoli doszłam do formy i teraz patrzę na dłonie i myślę sobie, jak to trudno byłoby mi bez nich żyć. A peperoncino schnie.

Ja za to szykuję się do wyjazdu, przyjmuję gości i ciągle jeszcze robię świece.

Mimikrą językową natomiast nazwałam moją wspaniałą umiejętność udawania, że rozumiem język włoski. Zaznała tego Marlena i ks.Wojtek, z którymi wdepnęliśmy na lody podczas pobytu w Vinci. Otóż Krzysztof chciał, żebym wzięła mu z lodówki colę, co uczyniłam. Pan przy kasie zapytał mnie czy chcę do tego "cannuccia", a ja bez zastanowienia i bardzo pewnie odpowiedziałam, że nie. Z niemym podziwem w oczach Marlena i Wojtek (obydwoje uczący się włoskiego) zapytali się mnie, co to jest owa cannuccia. Na co ja rozbrajająco odpowiedziałam, że nie wiem. Po prostu wiedziałam, że nic do tej coli więcej nie chcę. Ale teraz już zapamiętam do końca życia, że (słusznie zresztą) nie chciałam słomki do picia :)
Po tej scenie z kolei ja opuściłam szczękę i pozostałam z nią długo rozdziawioną, gdy zobaczyłam jakie lody kupuje przede mną młoda kobieta. Otóż podano jej rozkrojoną bułkę nadziewaną lodami! Nie wiem jak Wy, ale ja na ten pomysł bym nie wpadła. Dotąd pozostaję w zadziwieniu.
I dochodzimy do ostatniej części tytułu, czyli potwornej zagadki. Do wygrania jest mała świeczka mojej produkcji. A otrzyma ją ta osoba, która pierwsza odpowie poprawnie na proste pytanie:
"Co to jest za potwór?"