ALLA POLACCA

Poloneza czas zacząć.
Tak mocno polską była ostatnia niedziela, że przed pisaniem przyszły mi powyższe słowa do głowy.
Bo i na Mszy św. była Kinga z mężem i jeszcze jedna nieznana mi rodzina, z która chwilę pogadałam pod kościołem. Potem z naszymi gośćmi zjedliśmy wspólny obiad ciągnący się długo rozmowami, choć w końcu oni przyjechali tu by zwiedzać, więc z trudem zebrali się i ruszyli w trasę. Ja natomiast skończyłam delikatne dekoracje na popołudniową uroczystość Chrztu św. Także po polsku.
To była niezwykłe wydarzenie, gdyż Krzysztof ochrzcił polskiego chłopczyka przebywającego z rodzicami w Toskanii na wakacjach. Na pomysł wpadł tata dziecka, mój czytelnik. Skontaktował się ze mną, a ja przekazałam korespondencję na właściwe ręce proboszcza.
Z okazji tak miłej uroczystości uszykowałam małą pamiątkę Chrztu św.

Aniołów w naszym życiu nigdy dosyć :)
Uroczystość bardzo kameralna, ale podniosła, z łzami wzruszenia nie tylko mamy chłopczyka.

A potem zostaliśmy zaproszeni na kolację do restauracji, której wyboru dokonałam ja, gdyż poproszono nas o znalezienie miejsca z dobrym jedzeniem, najlepiej owocami morza, ewidentnie funkcjonującego dla lokalnej klienteli. Kolacja była nie tylko ucztą smaków, ale i rozmów po polsku.
Przy okazji chciałam Wam pokazać, w jaki sposób często kupuję kwiaty. Paolo - obwoźny kwiaciarz, uprzedzony o chęci zakupu kwiatów (tym razem białych i niebieskich), zatrzymuje się pod kościołem. Bywa też, że po prostu czekam, aż usłyszę z daleka "fioraio!" i wybiegam wtedy, by go złapać w miejscu, gdzie się zatrzyma. Ale gdy kwiatów ma być więcej, wtedy prosimy Paolo o zatrzymanie się pod kościołem. Niestety nie jeździ zimą, wtedy trzeba sobie inaczej radzić z zaopatrzeniem do kościoła. Nad prawidłowym przebiegiem transakcji czuwał z okna Druso, co chwilę krótkim szczeknięciem dający mi znać, że jestem pod obserwacją nie tylko aparatu fotograficznego.