POŻEGNANIE Z SANT'ANTIMO?

Trudno dociec, dlaczego, ale prawdą jest, że zgromadzenie francuskich Premostratensów z opactwa Sant'Antimo wraca do swojego kraju.

Przyszłe losy tej perły romanizmu nie są jeszcze znane.

Skoro więc znaleźliśmy się wakacyjnie nieopodal Val d'Orci, to naturalnym wyborem na niedzielną Mszę św. było Sant'Antimo.

Krzysztof w końcu zadzwonił i poprosił o możliwość koncelebry, a była ona nie byle jaka. Liturgię uświetnił pewien emerytowany biskup, sprawnie posługujący się używaną w tej świątyni łaciną.

Po Mszy św. Krzysztof dowiedział się kilku ciekawych rzeczy.

Wieść niesie, że mnisi z Monte Oliveto mają zaopiekować się Sant'Antimo. Kanonicy powiedzieli, że jeśli olivetanie nie przejmą schedy po nich, oni zostawią jakiegoś księdza, by móc kontynuować dzieło, by kościół nie stał się tylko punktem na turystcznej mapie.

Dzięki Krzysztofowi dowiedziałam się też, że pod samą zakrystią, ale z wejściem od krużganków jest jeszcze jedna krypta, ta z pierwszego budynku, karolińska. Zdjęć nie mam, bo kto przewidział, że Krzysztof zobaczy coś, co innym jest niedostępne.
W ogóle zrobiłam mało zdjęć. W tym artykule jest mieszanka z wszystkich pobytów.

Słońca nie było, więc na zakończenie nie słały się po wnętrzu promienie słońca.

Nie tylko z powodu gorszego światła niechętnie sięgałam po aparat.
Obracałam się trochę bezradnie wokół siebie i pytałam, czy jeszcze tu wrócę, czy wejdę i spokornieję wobec Ducha, czy odetchnę jasnym kamieniem, uszczęśliwię się kapitelami?