BLOGOWA KONKURENCJA

Podczas pobytu w Perugii zobaczyłam na wystawie dwie sukienki z lnu. Stwierdziłam, że gdyby je połączyć, to wyjdzie dokładnie "moja" sukienka. Akurat z Polski jechała koleżanka i mogła mi kupić len, a moja krawcowa mogłaby mi uszyć takową. Len przyjechał - idealnie dobrany - lecz Paola nie miała czasu na szycie. Przed wyjazdem na swoje wakacje zdążyła chociaż przygotować mi wykrój na podstawie zdjęcia. Siadłam więc do maszyny i:

Goście, wyjazdy, wspólne posiłki, spacery, koncerty. Zapisuję tylko sobie krótko, co mam do opisania, ale na razie blog przegrywa.
Priorytetem była kopia obrazu, gdyż nadciąga termin jej przekazania. Zamawiającym jest małżeństwo, które na rocznicę ślubu zamówiło sobie Madonnę zwaną tutaj "Madonnina", albo "Zingarella" (Cyganeczka). To obraz Roberto Ferruzziego, namalowany w pod koniec XIX wieku. Artysta został za niego nagrodzony na II Biennale Sztuki w Wenecji w 1897 roku. Wielki sukces dzieła przełożył się na niezliczone jego kopie, a nazwę zmieniono na "Madonnina" z pierwotnej "Macierzyństwo". Możecie ją znaleźć także pod nazwą "Madonna z ulicy", "Madonna odpoczynku", "Madonna Łagodności"
Trudno o reprodukcję dobrej rozdzielczości, gdyż malunek, nabyty przez pewnego Amerykanina, zatonął podczas transportu statkiem.  Przyczyną mogła być burza, ale podejrzewa się storpedowanie statku przez Niemców.
Ja wybrałam obraz sugerowany jako oryginał, inne wersje wydały mi się zbyt słodkie. Zaniknęła w nich grubo kładziona farba, zmieniono barwę chusty na głowie Madonny.
Ciekawa jest historia pierwowzoru. To młoda dziewczyna z Luvigliano, jedna z 15 dzieci z rodziny Cian. Angelina trzyma na rękach swojego braciszka. Przeprowadziła się potem do Wenecji, gdzie poślubiła Antonio Bovo i wraz z nim wyemigrowała do Ameryki.  Mieli 10 dzieci, ale niestety, Antonio przedwcześnie zmarł i młoda wdowa nie podołała ciężarowi utrzymania tak licznego potomstwa. Trafiła do psychiatrycznego szpitala i zmarła w zupełnym zapomnieniu w 1972 roku. Wydawać się mogło, że informacja o tym, komu posłużyła za model do obrazu, odeszła wraz z nią. W 1984 roku tajemnicę odkryła jej córka, która została zakonnicą. Miała 8 lat, gdy trafiła do domu sierot, straciła kontakt z wenecką rodziną. Już po ślubach zakonnych wyruszyła do Italii, by poszukać informacji o swoich korzeniach. W Wenecji spotkała dwie stare ciotki, siostry jej mamy, od których dowiedziała się, kogo przedstawia popularny obraz.
Pogoda ostatnio była łaskawa, a nawet bardziej niż łaskawa, aż musiałam ratować się szybką konstrukcją dającą cień. Psy dzielnie mi towarzyszyły, wylegując się na pobliskim trawniku.
Deskę dostarczyli zamawiający, pochodzi z domu rodziców jednego z małżonków. Myślę, że jest z drewna kasztanowego. Niestety, nie chcieli zmiany kształtu, stąd ten lekko trumienny charakter.

Wracam do maszyny do szycia. Moja mi się zepsuła, więc Paola przed wyjazdem pożyczyła mi swoją rakietę. Zrobię jeszcze kilka przeróbek, a blog ... Musi poczekać :)