DALSZY CIĄG PRAC NAD PROJEKTEM

Lubię jesień, ona podkreśla udomowienie. Czas koncentruje się na domu, a gdy pada, nie przejmuje mnie brzydka pogoda, bo pomysłów i zajęć mam więcej niż czasu, między innymi kontynuuję prace nad wierszami Moniki. Akurat obydwa jakże na czasie:

W zieleni tajemnicy zażółcił się liść.

Siwizna mojego lasu…

Czas ucieka , spada z drzew w czerwieni,

brązie i zieleni .

W koronach drzew tajemnica – rumieni się

koralami na szyi kobiety dojrzałej

tańczącej na polanie pod lasem.

Taniec wariatki w szumie liści,

pląs w cienistej dolinie …

Ostatni taki zryw

zanim moja twarz zetnie się

zmarszczkami zimy.

Na kilogram owoców- pół kilograma cukru. 

Mój przepis na życie…

W gęstym soku z wiśni zanurzam księżyc

oraz wszelkie dni szczęśliwe.

Zamykam je szczelnie w słoikach.

Wszystkie wspomnienia lata-

wieczory na plaży,

banalną czerwień arbuzów,

zapach maciejki i lawendy…

Szelest skrzydeł ważki,

I śpiew ptaków w zagajniku.

Zamykam białą zakrętką.

I pasteryzuję.

Dwadzieścia minut w osiemdziesięciu pięciu stopniach.

Gdybym mogła dotknąć

twojej dłoni

a później wskazującym palcem

zaznaczyć kontur ust...

Gdybym mogła złapać

wiatr świszczący pomiędzy

gruszami...

Gdybym mogła zatrzymać

wodę aby mi nie wyciekła

z dłoni...

Gdybym to wszystko mogła

to już mogłabym...wszystko.

Jestem Julią

hardą i dumną

Pluję na twą łysinę

skrytą w cieniu mojego balkonu

Jestem Balladyną 

z czystymi rękami

- używam trujących słów …

Jestem Siłaczką

w wersji bez tyfusu…

Zaczekam sobie cicho

Na  moim balkonie

aż skórka po bananie

będzie cię niosła 

W niebyt….

W otchłań …

W gips…