NA SKRAJU WAKACJI

Pierwszy wyjazd za mną. Nie mam jeszcze możliwości opisania całości, bo czekam na zdjęcia uczestniczek warsztatów. Wyjechałam niedaleko, ale i tak nie było mnie cały tydzień w domu. Pamiętacie odkryty przeze mnie niewielki klasztor w pobliżu Carmignano?
Jeśli nie, zajrzyjcie, proszę do artykułu "Tam, gdzie anioł mówi dobranoc".
Już od pierwszego spotkania marzyłam o przeprowadzeniu tam warsztatów.
Idealnie w czas przyszła prośba o zorganizowanie w Toskanii kaligraficznych warsztatów dla pewnej grupy osób. Początkowo myślałam, by zatrudnić którąś z polskich mistrzyń, ale ta opcja odpadła, zostałam poniekąd sprowokowana do zostania nauczycielem kaligrafii, w wąskiej, na razie specjalizacji, jednego kroju pisma. Ale o tym w następnym wpisie.
Jednocześnie z tym projektem pracowałam nad nowym cyklem malarskim.
Jestem mniej więcej w połowie.
Nie mam jeszcze ram, choć udało mi się już ściągnąć z Polski listwy do nich (ich cena była nad wyraz atrakcyjna w porównaniu do włoskich), ale absolutnie nie było kiedy ich przygotować. Właściwie to i te obrazy wymagają jeszcze wielu pociągnięć pędzlem, jednak widok maluśkiego chiostro natchnął mnie, by zamiast basenu, którego z racji oczywistych nie ma na miejscu, położyć pod ścianą obrazy zainspirowane basenem.
Od początku nadałam serii tytuł "Na skraju wakacji".
To wspomnienia znad skraju basenu, który obsiadłyśmy z Moniką w zeszłym roku.
Było to dla nas tak błogim luksusem, że w każdym obrazie postanowiłam użyć odrobiny złoceń.

W zaaranżowaną mini wystawę świetnie wpisała się scenka rodzajowa taty grającego z córką w badmintona. Zaraz obok obrazu z lotką :)

fot. Anna R.