PODWÓJNE WZRUSZENIE

Wiem, że lubicie śluby. Ja też je lubię, zwłaszcza, gdy robię do nich kwietne dekoracje. Właściwie to powinnam napisać ziołowe, a nie kwietne, gdyż o takie najczęściej jestem proszona.
Ostatnio miałam niezwykłą okazję ustroić w ten sposób ukochany kościół w Pistoi, czyli San Andrea.
Pojechałam rano ze stroikami, zanim wszystko ułożyłam, przez świątynię przewinęły się cztery grupy z turystami.
Wycieczka Włochów z Południa zaskoczona była i ziołami (zwłaszcza rozmarynem) i dniem ślubu - to był piątek. Nauczycielka z innej grupy, powiedziała, że u nich układa się dekoracje z "prestiżowych" kwiatów, ale ta jej się też podoba.
W końcu zakrystianin z San Andrea opowiedział mi historię jednej włoskiej pary, która pobierała się w piątek - rodzina z Kalabrii odmówiła przyjazdu na ślub, właśnie ze względu na dzień tygodnia.

Nasi rodacy nie mieli problemu ani z dniem ani z zielnymi stroikami.

Zanim o ślubie, napiszę o pierwszym wzruszeniu.
Kościół św. Andrzeja (opisany przeze mnie tutaj) to moje pistojskie oczko w głowie. W życiu nie pomyślałabym, że wejdę do niego w roli florystki.

Nie mogłam się oprzeć nie tylko wzruszeniu, ale i pokusie zrobienia zdjęcia bukietu Panny Młodej w oprawie ambony Pisano.
Bukiet, jak widać, powstał z tych "prestiżowych" kwiatów i moich dodatków.

Stroiki z ołtarza wędrowały potem na weselny stół, więc były dwustronne, także do oglądania z góry.

fot. agriturismo

Wszystko powstało po kilku wcześniejszych próbach, co jest w stanie przetrwać, co nie zwiędnie.
Znalazłam te rośliny nieopodal domu. Pomógł mi niezamieszkany dom parafialny, przy którym rosną różne krzewy i drzewa, przydała się magnolia wielkokwiatowa, czy dzika róża z delikatnymi różowymi kwiatami. Wykorzystałam też stokrotki z ogrodu i chryzantemki margaretkowe, które akurat miałam w domu.

Drugie wzruszenie wywołał sam ślub. Młodzi sami czytali fragmenty z Pisma św. Panna Młoda pięknie przeczytała fragment z "Pieśni nad pieśniami", miało się wrażenie, że zapomniała o całym świecie i z miłością mówiła do swojego narzeczonego. Słuchałam z zachwytem. Z kolei Pan Młody nie był w stanie płynnie przeczytać wybranego tekstu - wzruszenie, przełykanie łez to wspaniały przejaw miłości do swojej ukochanej.

Nowożeńcom złożyłam życzenia osobiście, nie znają mojego bloga, ale z chęcią powtórzę tutaj najszczersze gratulacje z okazji tak pięknego ślubu, niech zapach mięty i rozmarynu przypomina im szczęśliwe chwile pewnego popołudnia w Pistoi.

I taki drobiazg zupełny: Przyłożyłam się jeszcze wizytówkami do buteleczek z oliwą, które były prezencikami dla weselnych gości. Nad wszystkim, oczywiście, czuwała Joanna z VisiToscana.

fot. visitoscana.com