LA GENTE

Ciekawa forma na określenie olbrzymiego zbioru, jakim są ludzie. We włoskim ma postać liczby pojedynczej i rodzaj żeński, czyta się ją "dżente". Nie będę jednak snuć rozważań lingiwstycznych, to nie moja działka, za to od lat pragnęłam, by moim udziałem było malowanie portretów. Jako, że mam słabą pamięć do twarzy, łatwo się usprawiedliwiałam, by nie podejmować się tego niełatwego zadania. W końcu w tym roku, jako moje jedyne postanowienie noworoczne, zadałam sobie temat portretu.
Pierwsza odważna znalazła się w lustrze, potem przyszła kolej na dobrego pryncypała, a potem zaczęłam realizować następne pomysły.

Portret proboszczowski miał (i jest) być prezentem na Wielki Czwartek, ale do wykończenia potrzebowałam żywego modela, więc nie mogłam ukrywać się z niespodzianką. Szczerze powiem, Krzysztof zachwycił się prezentem i pochwalił się nim już na Facebooku, czyniąc z obrazu zdjęcie profilowe. 

Za ciosem pokazałam więc jeszcze następny obraz, moją interpretację wypatrzonej parę lat temu sceny.

  Dalszy ciąg za parę miesięcy.