O MILĘ DALEJ

Zupełnie niechcący trafiłam niedawno na Facebooku ogłoszenie, że gminny wydział kultury organizuje rodzaj spisu powszechnego artystów (zarówno profesjonalnych, jak i nieprofesjonalnych), którego owocem ma być wystawa zbiorowa w Villi Smilea.
Długo się nie zastanawiałam, zresztą nie mogłam, bo termin naglił (na ogłoszenie trafiłam na tydzień przed ustalonym terminem zgłoszeń). Pomyślałam, że to będzie zarówno dobra okazja do poznania tutejszego środowiska artystycznego, zobaczenia, co robią inni; jak i jakiś krok z moim pojawieniem się w środowisku. Zachętą było też miejsce. Może ktoś pamięta, gdy je opisałam w artykule "Rozważania na szóstej mili" ? W tym samym wpisie troszkę przypuściłam do myśli pomysł, że może kiedyś i ja wystawię się w tym miejscu. Nie pomyślałam, że po dwóch latach zamieszkam milę dalej.
Nie pomyślałam też, że z organizacją to tutaj różnie bywa, a tym bardziej, że różnie bywa z artystami.
Organizacja zaskoczyła mnie totalnie. Odezwały się stare nawyki z Ośrodka Kultury w Czerwonaku, w którym pracowałam. Tutaj choćby cień tego się nie pojawił, jak myśmy organizowali wystawy.
Powiem tylko dwa przykłady: 24 lutego mijał termin zgłoszeń. Zawiozłam papiery nawet dwa dni wcześniej, dowiedziałam się, że wystawa prawdopodobnie odbędzie się w czerwcu, a 2 marca dostałam maila, że 10 marca będzie inauguracja wystawy! Plakat informujący o imprezie pojawił się na dzień przed wernisażem. Przeczuwając już, że to nie będzie tak, jak sobie wyobrażałam, szybko skleciłam własny plakat.

. 

Gdy pojechałam zawieźć zgłoszone obrazy, zauważyłam, że stosik ze zgłoszeniami do wysokich nie należy, do końca jednak nie wiedziałam, ile osób się wystawi, czego chyba nawet nie wiedział wydział kultury. Podczas wieszania moich wiekopomnych dzieł usłyszałam, że w tej samej sali stanie jeszcze rzeźba, a takowej nie widziałam na wernisażu, więc faktycznie z tymi artystami to różnie bywa. Nie spodziewałam się tłumów, nawet osoby, na które mogłabym liczyć miały akurat bardzo zajęty czas. Myślałam, że dwaj panowie wystawiający się w sąsiednich salach będą mieli swoich widzów, więc zniknę w tłumie. Okazało się, że to dla mnie przyjechało najwięcej osób, co samo przez się było bardzo miłe.

Dzięki kameralnej liczbie odbiorców nie miałam problemów z opisaniem swoich prac po włosku. Zresztą wystarczyło zacząć od tego, że się jest obcokrajowcem i się słabo mówi w tubylczym języku, wszyscy potem byli i tak zachwyceni i z uwagą słuchali, co mam do powiedzenia.

Na początku miałam pomysł, by wystawić pięć obrazów z serii "Na skraju wakacji" . Krzysztof podpowiedział mi, żebym raczej pokazała bardziej reprezentacyjną piątkę (tyle tylko można było wystawić).
Tak to na ścianach zawisły znane już tutaj obrazy (między innymi interpretacja kaligraficzna poezji Moniki Zawadzkiej, we włoskiej wersji) oraz jeden z nowej serii, nigdzie jeszcze niepublikowanej. Jeszcze nie pokazuję projektu, bo ciągle rośnie.

Panowie, którzy wystawiali się razem ze mną skomplementowali moje prace, a jeden z nich zapytał, czy studiowałam na akademii, usłyszawszy odpowiedź, rozbrajająco powiedział, że to widać.

Sam jest amatorem gustującym w abstrakcyjnych zabawach strukturami.

Drugi pan zaprezentował fotografie, z których jedna, zrobiona na pustyni w Namibii wydawała się obrazem. Ogólnie świetne kadry, oddające nastrój miejsc zobaczonych podczas podróży po całym świecie.

Pierwsze koty za płoty, kilka nowych osób poznałam, dałam się poznać odpowiedzialnym za wystawy w gminie, czas pokaże, co z tego wyniknie.

Ja jeszcze na chwilę wrócę do samego miejsca, bo gdy byłam w nim pierwszy raz, było już ciemno. Ciekawostką może być fakt, że czworo z moich znajomych, mieszkańców Tobbiany, pierwszy raz było w Villi Smilea.

Dwoje wyraziło chęć dogłębnego jej zwiedzenia, co i też jest w moich zamiarach. Dzisiaj kilka zdjęć zrobionych podczas rzadkich jeszcze słonecznych chwil, a także nocnych, bo nie mogłam się opanować, tak lubię to miejsce.

Wystawa czynna jest do 8 kwietnia. Można ją zwiedzać w soboty i niedziele oraz dni świąteczne w godzinach 16:00-19:00. Jest to też okazja, by zobaczyć chociaż fragment Villi Smilea.