STRUFFOLI

Kołowrót trwa. Krzysztof chciał mnie odciążyć z ułożeniem kwiatów na Gaudete czyli III niedzielę adwentu. Poprosił panią, która akurat miała sprzątać kościół i już parokrotnie układała kwiaty. A ta z chęcią się zgodziła, po czym zadzwoniła później, czy mogłabym jej pomóc no i skończyło się na tym, że gdy rano zeszłam jej pomóc to ona kazała mi zarządzić układaniem. Już bym wolała sama układać. Potem jeszcze zużyłam resztki kwiatów pozostałych z poprzednich dekoracji i po pogrzebie. A popołudniem prasowałam i prasowałam. Dzień osłodziły mi neapolitańskie słodkości o nazwie struffoli przyniesione przez parafiankę pochodzącą z Kampanii. 

 

To zwykłe ciasto będące deserem karnawałowym, lecz zamiast piec smaży się jego kawałeczki na oleju i układa w formie wieńca zlepiając miodową (tu Francesca dodała jeszcze soku z cytryny) polewą. Na koniec posypuje drobnymi ozdóbkami. Szukając informacji o tej słodkości trafia się od razu na stronę poświęconą tylko temu deserowi. A to fascynaci! Przy okazji dowiedziałam się o wpływach polskich na neapolitańskie cukiernictwo. Otóż za czasów Stanisława Leszczyńskiego nasza babka trafiła na dwór francuski a stamtąd znalazła ścieżki do Neapolu, gdzie zagnieździła się na dobre ulegając oczywiście zmianom. Tak czy siak neapolitańczycy mają ciasto ponczowe o nazwie "baba".