NARCYZ CZY ŻONKIL?

Zupełnie nie po kolei, nie bacząc na chronologię, za to chcąc zapamiętać woń wczorajszego niedzielnego popołudnia, szybko wrzucam fotki z wycieczki. A właściwie jej drugiej części.
Jak co roku przyleciał na Wielkanoc Tato. Tradycyjnie staram się zabrać go do jakiegoś ogrodu. Tym razem miałam upatrzone miejsce dość dalekie od domu,  na zachodnio-północnych kresach Toskanii w Fivizzano.
Wybraliśmy się we troje na Festiwal Narcyzów organizowany przez Villa La Pescigola.
Dojechaliśmy tam około 17.30, po pierwszym punkcie wycieczki. Słońce cudnie łożyło się po kwiatach. Zapach narcyzów w takiej liczbie jest reprezentacyjny dla ich nazwy, był narkotyzujący. A liczba to niewąska, bo mniej więcej, z grubsza biorąc, sto pięćdziesiąt tysięcy roślin. Do tego dodajcie szalony świat tulipanów i obłęd gotowy. Wyjeżdżaliśmy chyba ostatni, więc dane nam było cieszyć się spokojem miejsca i wszechobecnym brzęczeniem nektarożerców.
Dużo gadać nie będę, bez obaw.
Wolę sobie popatrzeć :)
Mogę nawet powąchać, bo kupiliśmy do domu  mieszany bukiet narcyzów. A jak dobrze pójdzie, to doczekamy się też i własnej uprawy, gdyż kupiliśmy trochę cebulek  Żałuję, że w sprzedaży nie było żonkila który zachwycił mnie bielusieńką trąbką i delikatnie żółtymi płatkami. Zresztą zupełnie białym żonkilem też bym nie pogardziła. W ogóle nie było czym gardzić. Wszystko powinno być moje! Życzę przyjemnego oglądania i oczopląsu, którego i ja zaznałam :)

Czy narcyz, czy żonkil?
Wszystko narcyzy, część żonkile :)
A te tulipany to tak dla towarzystwa?

Widoki ogólnoogrodowe:

Wybrańcy:

I jeszcze dowód na obecność Taty :)

Brakujące wpisy pojawią się raczej już po Wielkanocy. Chyba że jakimś cudem czas przystopuje a doba się rozszerzy, czego i Wam w przedświątecznych przygotowaniach życzę :)