TROPPA GRAZIA SANT'ANTONIO

Pewien niezbyt bogaty kupiec marzył przez wiele lat o zakupie konia. W końcu udało mu się uzbierać pieniądze i spełnić marzenie. Lecz, gdy usiłował dosiąść swojego rumaka, nie dawał rady, czy to z braku sił, czy z powodu za krótkich nóg. Zwrócił się więc do swojego ulubionego świętego, prosząc o siły. Po czym skoczył na konia, ale z takim rozmachem, że znalazł się po drugiej stronie zwierzęcia. Burknął więc: "Zbyt wiele łaski święty Antoni", co jest używanym tutaj powiedzeniem.
Słyszałam też wersję z wieśniakiem i osłem, wydaje mi się być nawet bardziej wesoła i przaśna :)
Tak czy siak, w przypadku nadmiaru dobroci możecie powiedzieć: "Troppa grazia Sant"Antonio".
Obiecuję, że burczeć nie będę, ale obawiam się, że czeka mnie klęska urodzaju. Powoli nie wyrabiam z ogródkiem.
Truskawki już drugi raz w tym roku owocują. Są większe, słodsze i wynagradzają nam ich niedosyt z początków maja, kiedy to stanowiły główny posiłek szpaków. Teraz, zabezpieczone siatką, co dwa dni dają  dorodne zbiory niemal każdego dnia.

Może jeszcze zdążą trzeci raz w tym roku nas uraczyć? Kto wie?
Z radością wielką i lekkim strachem przed natłokiem prac patrzę na pomidory. Na razie tylko nie nadążam z ich podwiązywaniem. Rosną jak szalone, a zielonych zapowiedzi, jest tyle, że chyba będę dokupować słoiki. Pierwsze dwa czerwone słonka, typu serca, wylądowały na stole. 

San Marzano wyglądają dziwnie, bo każdy pomidor kończy się pypciem, przez co przypomina paprykę. Te pójdą na obrane jedynie ze skórki. W zeszłym roku podeszłam do tematu nieufnie, bo według przepisu znalezionego w internecie, tylko się je  obierało i pasteryzowało w słoikach, bez żadnej zalewy, bez dodatków. Zachowały się znakomicie, były pyszne, więc już mam wytyczony przydział prac na nadchodzące tygodnie. 
W tym roku w ogóle nie mam cukinii, a ogórki zbuntowały się, po trzech próbach ich wysiewu, dałam za wygraną. Strat wielkich nie notuję, bo i tak Fabio już drugi raz podrzucił nam zielono-żółty zestaw, a krótkie ogórki zamówiłam z Polski i będę ja tu kisić.

Na drzewach śliwkowe przytupywanie. Co tu by z nich zrobić? Kompotów pijemy niewiele, ale czy myślicie, że pseudo powidła z takich cudeniek wyjdą?

W końcu udało mi się też przyłapać granaty na kwitnięciu. Są już i niedojrzałe owoce, ale jeszcze gdzieniegdzie na gałęziach pysznie czerwienią się trąbkowate kwiaty.

A skoro już o kwiatach mowa, to na nieuprawianym teraz parafialnym polu rosną pewne osty, kwitnące podobnie jak karczochy. Wiem już, że w tych roślinach zjada się liście, choć na razie nie mogę się przekonać do eksperymentów.

Chciałam ich naciąć na bukiet do domu, ale w klapeczkach bałam się iść przez chaszcze, żeby nie trafić na jakąś żmiję. Jedna żmija, w mojej postaci wystarczy, po co ryzykować spotkanie z konkurencją?