GIGANTYCZNY PROBLEM

Jestem miłośniczką cytryn. Nie powinnam tego pisać, bo właściwie każdy stały czytelnik już to wie, a to grozi zanudzeniem takiej osoby.

W tym roku cytryny z ogrodu obrodziły w takiej ilości, że w końcu mogłam zrobić na nich własną crema al limone.

Kiedyś podałam na blogu przepis na moje sztandarowe cytrynowe produkty.

Żal mi jednak było tego, co pozostało po obraniu skórek, czyli niemal całych owoców. Wzorując się więc na włoskim nocino, przygotowałam swoją nalewkę. Na oko dodałam trochę kory cynamonu i goździków. Po 40 dniach kąpieli spirytusowej (tu, dla odmiany, spróbowałam w ciemności), metodą prób i prób, dodawałam syrop z wody i cukru, by osłabić moc trunku.  Proporcje mniej więcj 1 litr nalewki - 2 litry syropu.

Potem załadowałam butelkę do zamrażarki i ... z dumą mogę Wam polecić cytrynowy likier o głębokim smaku, z leciutką goryczą białych części owocu. Tym bardziej tym, którzy boją się mocno spryskiwanych cytryn.
A że jestem dumna, to trunek nazwałam "Cytroncino Margherita".

Ale gdzie tu problem, i to gigantyczny?

Oto on:

Cedrat, cytron (łac. citrus medica, wł. il cedro) - zazwyczaj waży mniej więcej 0,5 kg.  Do Europy dotarł jako pierwszy cytrus. To jeden z trzech pierwotnych gatunków (razem z pomarańczą olbrzymią i mandarynką). Jego palczasta odmiana to tzw. ręka Buddy, widziana na żywo, gdy byłam 5 lat temu z wizytą u śp. Dziadka Cytrynowego. 

W Toskanii jest jedno miasteczko - Bibbona - które organizuje Festa del Cedro. Jest to pozostałość po tradycji, gdy narzeczeni ofiarowali owoce cedratu biskupowi miejsca, jako dowód zaangażowania w ich związek. Impreza odbywa się w Poniedziałek Wielkanocny, o czym dowiedziałam się już po tym dniu, muszę ją sobie zapamiętać. Może za rok? Kto wie...

W tym roku podczas kolędowej wizyty Krzysztof zobaczył u parafian okazały krzew cedratu. Zachwycił się pięknymi owocami i polecił pamięci, jeśli zobaczą u sprzedawcy mały krzaczek.

Pewnego dnia byłam sama w domu, gdy ktoś zadzwonił do drzwi. Otwieram, a z samochodu, stojącego nieopodal, pewna para wyjmuje krzew cedratu. To miała być mała roślinka!

Wymaga przycięcia i znalezienia jej stałego miejsca w ogrodzie. Ma dwa olbrzymie owoce.

A żeby tak "lekko" nie było, wczoraj darczyńcy (bo takimi się okazali) przynieśli owoc, który spadł z ich krzewu. Zważyłam go - 1,20 kg!!!

No i co ja mam z nim zrobić?

Przyszło mi na myśl kandyzowanie skórki, bo jak widać, miąższ już jest mocno przejrzały. 

W opisie owocu znalazłam jego główne zastosowanie w produkcji olejków, ale to poza moimi możliwościami.  Zanika jego użycie jako świeżego, jadalnego owocu, a że i olejki są bardzo nietrwałe, wydaje się, że cedrat może skończyć jedynie jako ozdoba ogrodu. Nie grozi to jego odmianie zwanej cydratem żydowskim, który jest owocem towarzyszącym obchodom Święta Namiotów. 

http://newsimg.bbc.co.uk/media/images/44138000/jpg/_44138913_etrogs.jpg

We Włoszech głównym regionem uprawiającym cedrat gładki (wł. liscio) jest Kalabria. Produkowane tam owoce poddawane są kandyzacji. Na Sycylii uprawia się inną odmianę, o wiele mniej kwaśną, więc nadającą się do spożycia na świeżo. 

No, i jaką ja mam odmianę i co mam z nią zrobić?

Trzeba szybko podjąć decyzję.