Z INNYM AUTOREM

Absolutnie nie zarzucam współpracy z poetycką Moniką. Cały czas myślę nad jej następnymi wierszami, ale chciałam zrobić komuś niespodziankę. Komuś, kto chciał uczcić pamięć pewnego żydowskiego stolarza z Krakowa. Widziałam zaczątki czegoś w rodzaju izby pamięci, w suterenie na Kazimierzu. Były tam położone kartki z twórczością Mordechaja Gebirtiga, przejęła mnie prostota a zarazem wydźwięk słów. Zupełnie niezamierzenie udało mi się zrobić niespodziankę wycelowaną dokładnie w jutrzejszy dzień otwarcia Mordechaj Gebirtig's Memorial! Praca dzisiaj dotarła do Krakowa, co bardzo ucieszyło obdarowaną.

MIAŁEM KIEDYŚ DOM

W zaułku biedy miałem kiedyś dom,

Prywatny azyl, mały własny kąt.

Jak korzeń z drzewem tak złączony byłem z nim,

I czułem, że nie ruszę się już stąd.

Jak zwykły człowiek miałem kiedyś dom, 

Pokik z kuchnią, cały ludzki świat.

Przyjaciół, co największym skarbem są.

Śpiewałem pieśni, żyłem jakem chciał.

Aż przyszedł wróg i zburzył ten mój świat,

I zdeptał butem życia mego sens.

Nienawiść w sercu miał, a w oczach czarną śmierć. 

Nie wiedział dom mój, jak ma bronić się.

Jak ptak bez gniazda niosąc w skrzydłach strach,

Prowadzę żęonę, dzieci w deszczu łez.

Wygnany z raju idę w obcy świat.

Nie wiedziąc, jaki popełniłem grzech.

W zaułku biedy miałem kiedyś dom,

Opada dym, zbrodniarzy słychać śmiech,

Cóż, teraz muszę iść wśród kpin, złorzeczeń, klątw,

Choć czuję, że Bóg nawet nie wie, gdzie. 

Mordechaj Gebirtig, Kraków - Łagiewniki 1941