NABIJANIE W BUTELKĘ

Dokładniej to było nalewanie i to do niejednej butelki. Zaczęło się od żmudnego przepłukiwania używanych butelek, całe szczęście że na plebanii była suszarka do butelek.

Na pracy nakryli nas "licealiści" i ochoczo zabrali się za kosztowanie, czy też nie nabijamy ich w butelkę z tym winem.

Czarek najpierw uznał, że musi zasłużyć na zacny trunek i doświadczył całej linii produkcyjnej: nalewał i kapslował.

Dwa lata temu wyjaśniałam, ale nie zaszkodzi wspomnieć jeszcze raz, że korek ładny ale ponoć kapsel bardziej szczelny. Za doświadczeniem i namową tubylców przyjęliśmy tę mniej estetyczną formę.

Z wielką chęcią wysłuchiwałam wrażeń grupy z kolejnych dni w Toskanii. Miód mi się po sercu lał, gdy słyszałam zachwyty nad Pizą i Lukką. Cieszę się że zobaczyli Most Diabelski. Zrozumieć mi jednak trudno wyjazd do Viareggio, mnie by szkoda było pierwszego tygodnia w Toskanii na morze, ale domyślam się, szkoda było nie skorzystać z cudownej pogody. Dzisiaj za to mieli ambitne plany nadrobić zaległości zgodnie z moimi propozycjami.

A na koniec jeszcze zdjęcie uroczej ofiary za Mszę św. Wczoraj wieczorem Krzysztof otrzymał taki oto podarunek od zamawiających intencję: winogrona, figi, miód, oliwa i pyszne ciasto z owocami. Dopiero dzisiaj rano pod winogronami odkryłam zwyczajową zapłatę w euro. Ksiądz proboszcz był przekonany, że "jedynie" dary w naturze otrzymał i tak się tym zachwycił, że utrwalił to na zdjęciu.