ŚWIECZKOWY SABAT

No i mnie pogięło. Dosłownie. Leżę w łóżku w znienawidzonej pozycji na brzuchu i wyginam śmiało ciało, co by mu się dysk ulokował odpowiednio. Przynajmniej zapiszę wczorajsze, już tu zapowiedziane, popołudnie. Zrobiłyśmy sobie mały zlocik czarownic, co to parafinę warzyły w kotle. Asia i Ania przyszły z córkami a Małgosia samodzielnie. Dostałam w prezencie śliczną azalię. Na razie pomieszka w domu, ale mam nadzieję na ogród niebawem, to się ją przeprowadzi w jakieś zacne miejsce. Drugi prezent wyglądał tak kusząco w słoiczkach, że po wyjściu gości, mimo iż nie jadam o tej porze, musiałam sobie zrobić kanapeczkę z dżemem pomarańczowym. Pycha!

Tak nam czas zleciał na laniu parafiny dosłownie i wody przenośnie, przy serniku i herbacie, że zapomniałam o odpowiedniej dokumentacji fotograficznej. Tak więc musi wystarczyć parę zdjęć.

Nie muszę chyba nadmieniać, że kobietki wyszły wielce zadowolone i z naręczem świeczek własnej produkcji? To jest dokładnie ta sama radość, jaka się mi wytworzyła przy odnawianiu drzwi i takie cudne zadziwienie, że „jednak umiem to zrobić”.
A dzisiaj rankiem przywitał mnie dysk co to ciekawie wyjrzał z kręgosłupa. Nie było czasu na ból, więc zażyłam medycynę i czatowałam w pierwszej kolejności na kwiaciarza, widomy znak, że zima się skończyła. Zaczął znowu jeździć po wioskach. Wyjątkowa niedziela w roku liturgicznym, jedna z dwóch różowa w kolorze. Jedyna niedziela na ułożenie kwiatów w Wielkim Poście. Zakupiłam więc co nieco. Popołudniem okazało się, że można było obyć się bez nich, bo sąsiad vivaista przycinał drzewka na polu i można było wziąć porzucone biedne gałązki z różowym kwieciem. No cóż, ja już miałam poukładane kompozycje, więc j tylko dodałam co nieco. Część gałęzi poszła do wazonów. Zdjęcia jutro, bo … leżę
Przy okazji układania kwiatów uporządkowałam misz masz we wstążkach i innych dobrach florystycznych. Potem musiałam jeszcze pojechać na zakupy, bo na jutro mam zamówienie od proboszcza na polski obiad, na który zaprosił następnego rekolekcjonistę, byłego biskupa Pistoi. Już przygotowałam i rosół i gołąbki, bo chcę też uczestniczyć w tych rekolekcjach. Na jutro zostawiłam sobie przygotowanie stołu i deseru (budyniu ze świeżymi truskawkami i sosem truskawkowym).

Nie chciałam już więcej się faszerować tabletami, więc przyjęłam opcję łóżkową. Tylko czemu te łokcie tak bolą od pisania?
Zabierając się za wklejenie zdjęć z wczorajszych warsztatów, zauważyłam parę swoich świeczek jeszcze tu nieprezentowanych.