WIOSENNE PRACE

Myślałam, że nie napiszę nic, taka jestem zmęczona, ale o dziwo bardziej bolą mnie nogi, niż ręce, więc da się stukać po klawiszach. Pogoda coraz cudowniejsza, więc potrzeba zrobienia czegoś wzrasta wraz z każdą nieobecną chmurą.

Wczoraj byliśmy w sklepie kupić plastikowe donice, by w końcu przesadzić podarowane zimą głogowniki.

Sklep ten raczej powinien mieć nazwę składowiska olbrzymiego. Gdy wyjaśniliśmy sprzedawcy w budynku, o co nam chodzi, ten wyszedł przed drzwi i pokazał, dokąd mamy iść. No to szliśmy, aż doszliśmy do hal, w których leżały tony juty, siatek itp., a pod halami właśnie wszelakiej maści doniczki plastikowe. Takie ładniejsze i takie zupełnie tylko do tutejszych szkółek się nadające. Nie tylko ich maść była wszelaka ale i wielkość, od takich domowego użytku, po olbrzymie pojemniki mogące spokojnie pomieścić człowieka. Wyglądało to abstrakcyjnie.

Myśmy nabyli zgrabne doniczki typu „Perseusz”.

Były w tym sklepie jeszcze świetniejsze plastiki, naśladujące do złudzenia wypaloną glinę, ale cena jednej to 12 sztuk takich, które zakupiliśmy. Tę imitację ceramiki ceni się nie tylko ze względu na wygląd, ale i na to, że np. w przymrozki nie pękają (jak nam się z jedną donicą stojącą na dworze przytrafiło), no i nie siada na nich pleśń, nie porasta mchami. Oczywiście ja i tak wolę te pękające i porastające, ale to już taka moja dewiacja.

Po drodze do domu wstąpiliśmy jeszcze zakupić jakiś kwiatek doniczkowy do soggiorno, ale gdy zobaczyłam kolorowe cuda przypomniało mi się, że w zeszłym roku o tej porze mialam posadzone kwiaty w doniczkach, przed domem i w ogrodzie. No to zajęłam się donicami i w końcu jakoś pod murem wygląda.

A dzisiaj od rana walczyłam z drzwiami znajdującymi się obok wejścia do domu.

Wisiała na nich brzydka metalowa skrzynka na listy, do której listonosz usilnie wciskał wszelkie formaty przesyłek, czasami je uszkadzając. W końcu więc zabrałam się za zdzieranie farby, jutro Krzysztof może wytnie wielką dziurę na listy. Niestety drzwi pod spodem okazały się być w dość złym stanie, dodatkowo badziewnie zrobione. Wszelkie ubytki zaklajstrowano jakimś paskudztwem, którego trudno się pozbyć. Na to kładziono co parę lat wiele warstw farby, że przy zdzieraniu odchodziły płaty grubości około 2mm.

Nie wszędzie działała opalarka, ze względu na owe uzupełnienia, musiałam więc posługiwać się żrący paskudztwem złuszczającym farbę.

Obiad bardzo szybki, potem chwila wypoczynku, bo Krzysztof pojechał po odpowiedni papier ścierny do szlifierki. Po wstępnej obróbce oto dzisiejszy stan:

Pomna, że to marzec, przygotowałam sobie bluzę, koc, by zalec na hamaku. Chwila była nie tylko wypoczynku, ale i nieuwagi z chwilą drzemki, no i już na facjacie pojawiły się piegi. Słońce tak mocno przypiekało, że parasol musiałam sobie rozstawić.! Cudownie!

Chyba ta wysoka temperatura spowodowała, że wszędzie snuł się nieziemski zapach fiołków.

Druso znalazł na to radę.

Wczoraj Krzysztof od znajomego szkółkarza brał ziemię do przesadzania, ten przy okazji sprezentował nam jakiś rodzaj jeżyny, o bordowych gwieździstych liściach. A dzisiaj dostaliśmy od następnego ogrodnika roślinny prezent – forsycję.

Jeśli w takim tempie parafianie-vivaiści będą darować roślinki to zamieszkam w ogrodzie. Nie narzekam, to mnie bardzo, ale to bardzo, cieszy. Gdyby jeszcze w końcu ogród przybrał planowany kształt wraz z systemem nawadniającym. Dzisiaj trzeba było już podlewać wszystkie rośliny w donicach.

Zaczynam dostawać turbodoładowania wiosennego, czego i Wam wszystkim życzę z całego serca.