Z DOŁU DO GÓRY

Po z lekka śmierdzącej niedzielnej wyprawie do podziemi pistojskich w poniedziałek wybraliśmy kierunek wprost przeciwny i odświeżający.
Pojechaliśmy do Cinque Terre.
A myślałam, że w tym roku już się tam nie wybierzemy. Poszerzyliśmy grono wycieczki o psy i właśnie one były wymówką przed zbyt długim spacerem. Julia z Piotrem nie podlegali tej wersji. Zatrzymaliśmy się przed Manarolą na parkingu z chyba już zwyczajowo zepsutym parkometrem. "Młodzi" wyruszyli od razu na szlak a my zaatakowaliśmy bar zdobywszy w nim cappuccino oraz przepyszny rogalik z kremem. Potem powolutku, powolutku, by nie zamęczyć ośmiu łap i siebie poczłapaliśmy do Corniglii. Mieliśmy ochotę zjeść w niej rybę, ale słodkości zjedzone w Manaroli spowodowały poczucie sytości. No to jeśli nie jedzenie, to może inna strawa. Coś by zwiedzić? Jeden kościół (San Pietro) zamknięty. Szkoda, bo smaczne kąski romańskie aż się prosiły o zobaczenie wnętrza.

Nieopodal nad placem, niemal całkowicie obstawionym przez restauracje i bary, góruje małe oratorium. Wnętrze nie zachwyca, ale parę ciekawych obiektów zatrzymało moje oko. A jeden to zadziwił. Pierwszy raz spotkałam taką figurę Matki Bożej. Korale może i jeszcze widziałam, ale ten kolczyk w uchu!

Nadal nie chciało nam się jeść, więc zjechaliśmy autobusikiem (którym też wjechaliśmy ominąwszy ponad 300 schodów) i przejechaliśmy pociągiem do Vernazzy. Jakież było nasze zdziwienie, gdy pociąg wyjechał z tunelu prosto w deszcz. Przeczekaliśmy na stacji i dopiero potem poszliśmy nad brzeg morza. Zaczęłam głodnieć, więc skusiłam się na pizzę w kawałku. Nigdy więcej! Tylko ssanie w żołądku pozwoliło mi zjeść tę obrazę pizzy. Pozostaliśmy jeszcze chwilę nad morzem łapiąc w ucho dźwięki uderzających fal. Mogłabym siedzieć tak godzinami. To jeden z najlepszych dla mnie "wyciszaczy".

Tym razem mało zdjęć krajobrazowych, więc jeśli chcecie wrócić do moich starszych zdjęć z Cinque Terre to zapraszam tu i tu.

Zapomniałam dodać, że jak przystało na prawdziwych szczęściarzy, wracaliśmy do domu w ścianie deszczu klucząc między piorunami.