JAK ZACZĄĆ WAKACJE W TOSKANII?

Przyjechali Kinga z Grzegorzem, których gościmy na drugiej plebanii. Nawet całkowicie się nie rozpakowali, a już pojechali razem z nami na kolację. Nie mogliśmy czekać do następnego dnia, gdyż lokal, który wypróbował już ze swoją siostrą Krzysztof, od niedzieli do końca miesiąca ma przerwę wakacyjną. To "BotteGaia", polecana przez przewodniki kulinarne, położona w samym centrum Pistoi, pomiędzy Piazza della Sala a Baptysterium. Dobrze, że Krzysztof zarezerwował stolik, bo nie dość, że sobota, to jeszcze ostatni dzień pracy w tym miesiącu oznaczały kolejki gwarantowane. Zazwyczaj nie jadam kolacji, ale czasami mogę się poświęcić, hi hi hi.
Wzięliśmy wspólny talerz przystawek toskańskich, a potem już wedle upodobań, maccheroni z kaczką, jakaś pasta z owocami morza. Było też coś, czego nie mogłabym tknąć - rodzaj sałatki z flakami i warzywami na zimno. Ponoć pyszna, ale o tym nawet nie chciałam się przekonać. Nie napiszę, jakie mam odruchy na sam dźwięk słowa "flaki". Na deser, znowu wspólnie, żeby podołać wszystkiemu, zamówiliśmy jakiś rodzaj gorzkiej czekolady z sosem malinowym oraz mus z ricotty z orzeszkami piniowymi. Czekolada smaczna, ale mus ... Jak nic, muszę znaleźć przepis na niego.

Właściwie to deserów było więcej, bo już po odejściu od stolika syciliśmy się wieczornym spacerem po Pistoi.

Było przyjemnie ciepło, mieszkańcy tłumnie wylegli na ulice, głównie młodzi mieszkańcy :)

To nie koniec atrakcji na początek toskańskich wakacji Kingi.
Następnego dnia w Montagnanie odbył się koncert organowy. Trudno nie skorzystać.
Ciekawa sprawa z tym koncertem. To część pierwszej edycji festiwalu organowego zorganizowanego przez jakąś grupę entuzjastów. Niby nic dziwnego, ale mnie właśnie zdziwiła ta "pierwsza" edycja, bo przecież już uczestniczyłam tutaj (oczywiście jako słuchacz) w koncertach. Krzysztof wyjaśnił mi, że ta impreza to wynik jakichś waśni w środowisku, chęć odłączenia się od innych organizatorów.
Słabo rozpropagowany koncert przybrał bardzo kameralny charakter, razem z żoną i dzieckiem organisty (Luca Migliorelli) było 17 osób. Aż żal! Szkoda, bo wysłuchaliśmy ciekawych utworów z wykorzystaniem niezwykłego rejestru zabytkowych organów. Kinga z Grzegorzem byli zachwyceni, nigdy nie spotkali się z instrumentem tego typu, który miałby efekty perkusyjne. Krótki niedoskonały przykład tych możliwości nagrałam.
No i jeszcze sam Luca Migliorelli, ale już z płyty. Utwór odtwarzam za zgodą autora. Wybaczcie jakość towarzyszących mu zdjęć, ale jakoś nie pomyślałam o zabraniu aparatu, a telefon nie dawał rady lekkiemu półmrokowi kościoła skontrastowanemu z lampami świecącymi nam po oczach.

Gdybym użyła lepszego aparatu, moglibyście dokładniej zobaczyć drugą, niezwykłą osobę towarzyszącą organiście. Jednak ze zdjęć nie dowiedzielibyście się, że to Valeriano - murarz. Murarz? A czy jesteście w stanie na ostatnim ujęciu z filmu zobaczyć jego intensywne napięcie? Chłonięcie każdego dźwięku? Na pewno nie widzicie, że to starszy, chudy, zniszczony człowiek, z mocno niepełnym uzębieniem. Co tam robił? Otóż Valeriano jest organistą amatorem. To on gra na mszach w Montagnanie. Z wielką pasją podchodzi do swojej roli, uczy się nowych utworów. Nie gra czysto, ale ... Jest fascynatem. A my z zafascynowaniem go obserwowaliśmy. Czasami wręcz przeszkadzał artyście, ale bywa, że i asystował, przekładał nuty, pomagał przełączać rejestry.

22 sierpnia w tej samej Montagnanie, w ramach tego samego festiwalu wystąpi polski organista, niestety nie znam nazwiska.

Dobrych dni w Toskanii Kingo i Grzegorzu :)