DWA SPACERY, JEDNA RADOŚĆ

Dzieli je tydzień i miejsce, ale przyjemność ta sama.
Na początek trochę tajemnicze zdjęcie, które wyjaśnię na końcu wpisu.

Zacznę od pierwszego spaceru, wzdłuż rzeczki Stelli, dokąd zabrałam Tatę oraz Joannę ze starszą córką.  Zosia lubi psy, a najlepiej prowadzić je na smyczy. Trzeba więc zadowolić obie strony. Najpierw psy hasają, a gdy się zmęczą, Zosia chwyta za smycz.

I wszyscy są zadowoleni :)
No bo jak tu nie cieszyć się leniwym słońcem, leniwym krokiem i leniwym wzrokiem wodzącym po okolicy?

A potem w zaciszu domu siadam przed zdjęciami i nie mogę wybrać.
Bo może to najciekawsze?

A może jednak następne ujęcie?

Tego też żal:

Pomocy!
Mija tydzień, po różnych świętach, deszczach i wszelkich innych zajęciach, przychodzi łagodne słońce i w innym składzie idziemy na spacer. To znaczy podstawowy skład jest zachowany: osiem łap i wiele radości.
Tym razem Tata, Krzysztof i ja poszliśmy wzdłuż starej Drogi Krzyżowej wiodącej do Giaccherino. Bardzo lubię to miejsce, niby miasto na wyciągnięcie ręki, a jednak wiejsko. My kłaniamy się kapliczkom. Kapliczki kłaniają się nam.

Nad Druso za to pochyliła się koleżanka.

Zatrzymaliśmy na chwilę czas.
Dla nas chwila oddechu, dla innych wytężona praca.
Zaczęły się!
Zbiory oliwek.
Ten spotkany miał bardzo kameralny i rodzinny charakter. Zbieracze precyzyjnie rozkładali siatkę i powolutku, specjalnymi drapakami ściągali fioletowe oliwki z gałęzi. Bywało, że drzewko nie wyrosło jeszcze duże, wystarczył wtedy parasol zamiast siatki.

 Ot, cała tajemnica pierwszego zdjęcia :)