JESIENNE INSPIRACJE

Obiecałam poprzednio wyjaśnić, skąd mi się wzięła taka a nie inna barwa ramek Nie chciałam mieszać w jednym wpisie, bo i tak już był przydługi. Niestety Picasa nie ma rozbudowanych możliwości zabawy kolorami, musiałam więc się zadowolić czymś "w pobliżu".
A rzecz będzie o barwach i o tym, jak one się przetwarzają w mojej głowie.
Jesień w okolicach Sieny tworzy bardzo ciekawą paletę. Przy tak charakterystycznych dla tej pory roku pomarańczach, czerwieniach i brązach nie odpuszcza sobie soczystej zieleni. Gdzieniegdzie lekką nutą przemykają żółte krokusy, rozmaryny na nowo delikatnie przyprószył fiolet.

Coraz mniej winogron pozostaje na krzewach.
Jeszcze nie udało mi się zobaczyć ociekających czerwienią winnic, ich pora dopiero nadciąga.

Teraz króluje zaorana ziemia sieneńska. Oczom nie dowierzam, jej intensywność zawsze mnie zadziwia i nie pozwala spokojnie przejść. Tak bym się w niej unurzała, wytarzała, wwąchała nos aż po samą brązową czerwień. Dwie duże grudy przytargaliśmy do domu. W mojej głowie lęgnie się myśl na ich zastosowanie.
Wobec tej niezwykłości pól pod Sieną czy Monteriggioni bólem były mi rozmydlone propozycje barwne Picasy, ale niech już będzie i tak.

Tymczasem inspirację jesienią w łagodniejszej wersji przełożyłam na niedzielny stół dla gości. Udało mi się nawet wyszukać w serwetkowych zasobach wzór z kasztanami.

Taka to krótka historia barwy ramek w kolażach.