CIASTKA ZMARŁYCH

Czyli moja pomyłka językowa "fave dei morti", w której zrobiłam z nich bajki zmarłych. Dosłownie to bób zmarłych. Właściwie są to ziarna bobu, no bo jakże inaczej potraktować sam bób w liczbie mnogiej, gdy w naszym języku funkcjonuje w liczbie pojedynczej?
Ale o co chodzi?
Trzeba oderwać się od słodkości i wrócić do bobu w kulturze starożytnej. W Grecji na przykład używano jego ziaren do głosowania. Ciasteczka zrozumiałe będą jednak dzięki innemu zwyczajowi, otóż w dzień upiorów i mar (Lemuria) ojciec rodziny o północy nabierał w usta czarne ziarna bobu i wypluwał je przed dom. Rozrzucał ziarna, by duchy zajęły się ich zbieraniem a on sam w tym czasie stukając w miednice prosił duchy, by opuściły domostwo. Towarzyszyły temu słowa "To wam oddaję i tym bobem wykupuję siebie i swoich".
W formie smakowitej zwyczaj przeniknął do chrześcijaństwa. Pozostał kształt bobu. Jest to słodki wypiek według niezwykle prostego przepisu. Są oczywiście odmiany lokalne, wariacje proporcji, składników, czy też użycie koloru.
Przykładowe znalezione:
200 g mąki
200 g migdałów
100 g cukru
30 g masła
1 jajko
aromat spożywczy, np cytrynowy, waniliowy
Obrane ze skórki migdały zmielić i wymieszać z pozostałymi składnikami. Czasami zaleca się dodanie odrobiny słodkiego rosolio lub jakiejś wódeczki. Uformowane ciastka w kształcie właśnie dużych ziaren bobu wyłożyć na blachę wysmarowaną masłem i przyprószoną mąką. Piec około 25 minut w 160 stopniach. Niestety nie wypróbowałam przepisu, bo mnie coś po kościach łamać zaczęło i zapobiegawczo uchroniłam się pod kołdrą przed grasującą tu grypą.