SKRAWKI

Ale zagęszczenie! Drobne codzienności plus duży projekt z zatopieniem w komputerze. Jestem zmęczona. W końcu chwilę mogę złapać oddech, więc siadam i zapisuję skrawki z ostatnich dni.

A jeden z nich miał kolor żółty. Zaczęło się już od ranka, wstałam około szóstej, by prasować, ale i tak się załapałam z żelazkiem na upał. Gdzieś około 7.30 odezwał się pierwszy dzwonek do drzwi, to Fabio przywiózł kwiaty cukinii. Na zdjęciu, które zrobiłam parę godzin później już lekko przywiędły. Szkoda, bo to przepiękny kwiat ze swoją nieskończoną żółcią. Potem około 10.00 Marisa, która przyszła sprzątać kościół, przyniosła żółte śliwki. I jeszcze po dwóch godzinach pojawiła się sąsiadka z mirabelkami. Żółto, żółto, żółto!

A prasowałam do 13.30! Nogi weszły mi pod sufit.

Z kolei parę dni temu spuchła morda Bogusia. Wyglądał co najmniej niesymetrycznie i zaczynał przypominać półgębkiem tapira.

Pani weterynarz orzekła, że to prawdopodobnie od zębów. Przepisała coś na opuchliznę i antybiotyk, a po ustaniu objawów zaleciła czyszczenie zębów. Krzysztof mówił, że jego Ś.P. Babcia w grobie się przewróci. Na trzeci dzień od wizyty u weterynarza zauważyłam, że Boguś popiskuje i łapą ociera o pysk. Udało mi się zajrzeć mu pod wargę i wypatrzeć jakieś obce ciało. W dwójkę z Krzysztofem dokonaliśmy małego zabiegu i okazało się, że Bogusiowi wlazło nasionko trawy, takie z paprochami co to się haczy i nie chce wyleźć, zrobiło mu sporą dziurę w dziąśle. Na drugi dzień pysk wrócił niemal do normy, więc Babcia może spoczywać spokojnie. Za to pani weterynarz ... szkoda słów.

Z kolei inny dzień był pod znakiem wody. I wcale nie oznacza to ostatnich burz, co to budzą mnie po nocach a za dnia straszą mopsika. Skądinąd ciekawe, że snu mu szkoda na strach, tylko "za jasnego" obszczekuje każdy grzmot. Ale wracając do wody. W końcu Krzysztof zainstalował system nawadniający. Jakaż ulga! Roślinkom też wyraźnie ulżyło i już nie żyją w strachu, że uschną. Co przy tak wytrawnych ogrodnikach jak my mogłoby się im przytrafić. Tak więc dwa razy dziennie dostają porcję wody. Zajmuje się tym zegar przepuszczający wodę oraz wąż z wąsami.

Od dzisiaj system ma taryfę ulgową, bo się ochłodziło i popaduje. Sądząc z prognoz pogody do niedzieli się wypogodzi zupełnie. Nie narzekam, bo muszę ochłonąć w domu po wytężonych dniach i móc czasami zasiąść z gośćmi przy dobrym winie.

Niedziela tym razem bardzo udomowiona, bez wycieczki, ale za to z "przejezdnymi" gośćmi z Polski. Znowu blogowymi. Tym razem ekipa był znaczna w ilości sztuk osiem. Nie było też do końca wiadomo, czy zdołają do nas dotrzeć, więc umówiliśmy się na lody. Nie zrobiłam sama, choć maszynkę mam. Za to podałam do nich własnoręcznie przygotowaną macedonię. Wiem, wiem, prościzna, ale zawsze smaczny to dodatek do lodów, nawet kupnych.

Inny obrazek to właściwie płaskorzeźba. Otóż Krzysztof znowu wypatrzył u pewnego księdza porastające trawą dwa kamienie. Wyglądają na słupki kończące balaski.

Ten ksiądz absolutnie nie był nimi zainteresowany, Krzysztof oczywiście tak. Przy okazji ulżył pojemnikowi na śmieci, bo tam niechybnie miało wylądować chyba z dziesięć różnej wielkości glinianych prostych donic.

Poniedziałek ma do zapamiętania dwa skrawki. Najpierw przygotowania na gości, ale takich, co to tu pobędą dwa tygodnie. Właściwie zaczęliśmy już przed niedzielą malując wannę. Wypatrzyłam w jakimś programie o remontach odnawianie wanny. A ta w łazience „gościnnej” wołała tylko o wyrzucenie. Nic więcej. Posłałam Krzysztofa do sklepu, żeby się zapytał, czy może mają taką farbę. Mieli! Ciekawe jak się będzie sprawować w użytku? Na razie wygląda to dobrze, popełniłam tylko jeden błąd, że nie pomalowałam wałeczkiem więc widać z lekka ślady pędzla. Nie nie mogłam czekać do dzisiaj z zakupem odpowiedniego narzędzia, bo farba ma kilkudniowy okres twardnienia. Po południu, gdy się już uporałam z komputerem, spakowałam manele po lekcjach katechezy, posprzątałam pokoje, omiotłam pajęczyny. Jutro jeszcze tylko ostatnie szlify łóżkowo-pościelowe i mogę stanąć u bramek autostrady z chlebem i solą