W POSZUKIWANIU STRACONEGO OGRODU

Po czym poznać, że gorąco na dworze? Hrabiunio nie leżakuje cały czas w fotelu, tylko co chwilę kładzie się na podłodze.

Druso dyszy bez powodu, nawet siedząc w drzwiach chłodnego domu o grubych murach.

A ja jak ruda mysz spocona z ryneczku na rowerze wracam. Ot! Po tym. Nie trzeba termometru.

Nietypowi goście w pokojach, więc robotnicy w ogrodzie. Wczoraj wieczorem musieliśmy "naszkicować" wcześniej powstały projekt, żeby wiedzieć, które rośliny mogą zostać na miejscu, które żegnają się z ogrodem, a które czeka zmiana meldunku.

Od samego rana zaczął się taniec z koparką.Inaczej nazwać tego nie można. Operator wyglądał na zrośniętego z urządzeniem. Precyzyjnie wyrywał, wykopywał, wyrównywał.

Wraz z Druso czasami spoglądaliśmy przez okno pracowni śledząc postępy prac.

Mnie zafascynowała przeprowadzka drzew oliwnych.

Okazało się, że nie mają wielkiej bryły korzeniowej. Przy jednym drzewie nie pomogło zabezpieczenie z metalowej siatki i się "chleb" (tak tu mówią o bryle wraz z ziemią) urwał.

Mam nadzieję, że to nie zaszkodziło roślinie i w nowym miejscu będzie jej dobrze.

Koniec końców wieczorem w ogrodzie powstała tavola rasa. Oczywicie wspaniale drzewa pozostały. Chodzi tylko o nawierzchnię ogrodu.

Pierwsi zainteresowani pojawili się jeszcze w trakcie prac wyszukując co smakowitsze pędraki.

Nimi z kolei bardzo zainteresowały się psy wybiegłe za potrzebą. Zastanawiałam się, jak sobie poradzi mopsik, który do pewnych realizacji wymaga intymnych chaszczy. Biedaczek musiał zadowolić się nędznym badylem. Wybaczcie zdjęcie, ale mnie smok rozczulił.

A ja jak szczęśliwa wariatka chodziłam po ziemi, wąchałam jej zapach i choć trochę pomachałam grabiami. Już mnie ręce świerzbią do sadzenia, ale wiem, że trzeba poczekać.