PARAFIA RZECZY ZNALEZIONYCH

Można by jeszcze napisać, że kto szuka - nie błądzi. Dzisiaj króciutko. Dwa przedmioty znalezione na śmietniku. A trzeci kupiony latem u handlarza starzyzną w końcu stanął na miejscu przeznaczenia.

W gąsiorach jest coś takiego, że sama chyba ilość szkła zniewala. Do tego ta zieleń, korek pachnący starą winną piwnicą. Co z nim się stanie? Zobaczymy. A tymczasem ładny, nieprawdaż?

Pamiętacie fotel bujany z młyna? Tu na zdjęciu to nie jest mebel ruchomy, ale w temacie plecionkowym jakieś niesamowite skrzyżowanie fotela z krzesłem. Świetny do zakładania butów, lecz w korytarzu raczej się nie zmieści. Więc też musi poczekać na jakieś pomysły. Mnie na razie niecnie przyszło dorobienie płóz, wybudowanie kominka i ... 

Obydwa przedmioty wypatrzone i przytargane przez proboszcza :) Ten to ma oko!

A biblioteczka, kupiona u handlarza, w końcu mogła zaopiekować się co starszymi książkami. Krzysztofa i moimi. Myślę, że nawet nie gryzie się zbytnio z sekretarzykiem.

A na niej jako zwieńczenie położyłam tablicę z niezłą historią. 

Jest to marmurowa tablica wykonana własnym sumptem jako pamiątka przez proboszcza miejsca (Pietro Paulego urzędującego tu pomiędzy 1842 a 1879), zaznaczająca jego obecność w parafii. Zmarły niedawno contadino del prete (należący do rodziny tamtego proboszcza) miał ją u siebie. Tablica zniknęła i była zmartwiony, co się z nią stało. Po pewnym czasie zauważono ją w sąsiedniej parafii wmurowaną w mur plebanii. Krzysztof poprosił o tablicę tamtejszego proboszcza, który trzy dni przed swoją śmiercią przekazał rzecz z powrotem. Dodam, że był to poprzedni właściciel naszych psiaków.