BREDZĄC W MORZU....

Ups! Miało być "Brodząc w morzu", ale gdy człowiek pod wypływem wszechogarniającego szczęścia gada byle co, co mu ślina na język przyniesie, to i można zostawić tytuł "Bredząc w morzu". 

Cała sprawa jest do ujęcia w kilku słowach, no - może w kliku zdaniach. Po wietrzno-deszczowej aurze ani śladu.

Piękne słońce opromieniło głowę mego pryncypała i natchnęło cudownym pomysłem: jedziemy na psi spacer nad morze. 

Kierunek: Marina di Vecchiana (koło Migliarino, tak pomiędzy Pizą a Viareggio). Mimo, że na ten wspaniały pomysł nie wpadł jedynie proboszcz z San Pantaleo, dało się wyszukać pozbawione zwierzyny czterołapnej fragmenty plaży i pobaraszkować ze stworami.

Ja, która nie przepadałam kiedyś za spacerami, z zachwytem zdjęłam buty z nóg i zanurzyłam stopy w morzu - koniec października a nie łupało niskimi temperaturami!

Śmiem podejrzewać że i kąpiel byłaby możliwa, ale nie byłam na nią zupełnie przygotowana... A morze kusiło, oj! kusiło.

Druso niechcący dał przykład, nie wiedział, że po wodzie się nie da chodzić, a chciał dotrzeć do kolegi po drugiej stronie morskiej sadzawki zalegającej na plaży. 

Trzeba było pysiaka przytulić.

Boguś stanowczo preferował kąpiele słoneczne. Ale na wszelki wypadek też go przytuliłam. 

Piaski na plażach polskich zdecydowanie piękniejsze, jednak widok wysokich gór na horyzoncie rekompensuje szarość podłoża. 

I zbliża się koniec wpisu, bo co tu dodać?

Trzeba wystawić twarz do słońca i ładować baterie na zimę. A drogę powrotną rekonesansowo wybraliśmy przez San Giuliano Terme, co by obejrzeć tamte okolice. Słońce było dość nisko i nie mogłam robić zdjęć z samochodu. Jedynie dwie dostojne aleje dały się uwieść obiektywowi.

 
Druso nie potrzebował długiej migawki, by spoglądać na świat :)