PIERWSZA KOMUNIA ŚW.

Piękna uroczystość! Piękne przygotowana. Jedna z katechetek przeszła samą siebie, przygotowałą całą oprawę, uszyła pokrowce na krzesła i na klęcznik. Już wcześniej raz użyty na Wielkanoc obrus i komplet bielizny ołtarzowej to także jej dzieło specjalnie wyszyte na dzisiejszy dzień. Krzysztof przygotował okazjonalne książeczki z całym rytem, kolorowe dla dzieci i rodzin, czarnobiałe dla pozostałych uczestników. Ja wypisałam pamiątkowe dyplomy.

 Katechetka czuwała też nad wystrojem roślinnym. Od jej męża vivaisty przywędrowały krzewy winorośli, w tym dwa nieużyte w kościele od razu z przeznaczeniem dla proboszcza. Są cudne, z takim starym poskręcanym pniem. Myślimy znaleźć im godne ich olbrzymie donice.

Wracając do Mszy św. a raczej do jej bohaterów tego dnia, byłam bardzo pozytywnie zaskoczona fryzurami dziewczynek, prosto, dziecięco, odmiennie niż w zeszłym roku. Choć oczywiście nawet wtedy nie było wielkich fioków. Tym razem jednak podejrzewam, że żadna fryzjerka nie zarobiła w naszej parafii. Jak widać na zdjęciach, dzieciaczków niewiele, więc można sobie pozwolić na usadzenie rodziców obok dzieci. Podoba mi się to, że w tak waznym dniu dzieci są razem z najbliższymi.

Niestety za to większość zaproszonych nawet nie raczy wejść do kościoła. Rozumiem, że nie każdy lubi takie uroczystości, ale po co wtedy przychodzić na rozpoczęcie liturgii i tak nadawać przed drzwiami otwartego kościoła, że dźwięki rozmów ostro konkurowały z tym, co się działo wewnątrz? Poniżej tylko fragmencik widziany z okna domu.

Oczywiście na koniec uroczystości rozległy się oklaski.

Dzięki temu, że dzieci czekały na rozpoczęcie Mszy św. w zakrystii, Krzysztof wypytał dzieci o prezenty. I co przypuszczacie? Pomyśleliście o płaskim telewizorze 32 calowym do dziecięcego pokoju? Ja nie, ale chyba mam za słabą wyobraźnię. Za to nie mogłam sobie wyobrazić, że nie było tu nigdy świec komunijnych, jak twierdziła pewna katechetka. Pomyszkowałam więc w internecie i oto znalazłam przykłady, że przeczucie mnie nie myliło:

Zwróćcie uwagę na pewien element stroju raczej chyba niespotykany w  Polsce - zawiązana kokarda na ramieniu. Dowiedziałam się, że na bierzmowanie było jeszcze inaczej, wiązano wstążkę wokół głowy. Może dobrze, że teraz się tego nie robi, bo biorąc pod uwagę długość świec (bywały jeszcze dłuższe, ale akurat nie mogę znaleźć przykładu), których używano przy bierzmowaniu, już sobie wyobrażam współczesne dzieci wojujące nimi jak ninja.

A po południu święto miały smoki, ale o tym w następnym wpisie.