Druso zasapany obstawiał każdy cień, nawet Bogusiowi nie chciało się zbytnio biegać.
Dla psiaków już za gorąco, chociaż ja ciągle jestem jeszcze na etapie nienasycenia ciepłem.
Wybraliśmy się do lasu rosnącego nieopodal, by nazbierać szyszek. Rosną tam jakieś iglaki, o bliżej mi nieznanej nazwie, które produkują piękne duże szyszki, i wcale nie myślę o piniach.
Gdy za pierwszym razem je zbierałam, odłożyłam łupy do Bożego Narodzenia i po wyjęciu ze strychowego zakamarka, po kilku miesiącach, mocno się zdziwiłam. Przytargałam je do domu, bo miały kształt zbliżony do świerkowych szyszek, tylko takich drobniutkich łusek nie miały. Wyobraźcie sobie jednak, jakie było moje zdziwienie, gdy szykując ozdoby na święta, nie znalazłam mocno podłużnych, tylko pięknie rozwinięte szychy dochodzące do 12 cm wysokości. Teraz już wiem, że szyszki są bardzo wrażliwe na wilgoć, zamykają się, gdy jest mokro, a po wyschnięciu rozchylają swoje drewniane łuski. Tu mam zdjęcie z zeszłego roku, już ozdobionej.
Patrząc na szyszkę pomyślałabym, że to piniowa, bo one są tak ładnie rozwinięte. Na początku maja oglądałam toskańskie oliwki, żarnowce, margerytki, ale w lesie nie byłam. Nie było jeszcze upałów. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńPiniowe są bardziej brzuchate, ta jest smuklejsza i ma mniejsze łuski. Szczerze mówiąc, wolę polskie lasy, po tutejszych trudno spacerować poza drogami.
UsuńTak pięknie! Droga faktycznie fantastycznie urokliwa.
OdpowiedzUsuńTak, taka zaciszna, z widokiem na olbrzymią dolinę :)
UsuńJak pięknie !:) Toskańskie krajobrazy są takie urzekające:)
OdpowiedzUsuńPozdrowienia Małgosiu:*
Pozdrawiam Majanko :)
UsuńDyskutując z koleżanką o książce o Toskanii, którą ona aktualnie czyta, poleciłam jej stronę osoby, która niedaleko nas mieszkała. Bo Swarzędz leży przecież blisko Czerwonaka. I tak siedzimy przed swoimi komputerami, mimo późnej pory i się delektujemy pięknem Toskanii .... i pieknem bloga, jeśli to tak można okreśłić. Dobrze,że tutaj trafiłyśmy.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Was obie, kiedyś sąsiadki zza miedzy :) Rozgośćcie się, proszę.
UsuńPrzepiękne te szyszki... W lutym przywiozłam do Polski dwie, a z Waszych opisów wynika, że przywiozłam własnie piniowe. W ogóle jakies nietypowe pamiątki przywiozłam z Włoch: kamyki, szyszki cedru, szyszki leśne...
OdpowiedzUsuńDekoracja prześliczna :)
W ogóle Małgosiu, podziwiam Cię za cierpliwość do robienia kolaży zdjęciowych. Nie wiem jak Ty to robisz, że umieszczasz na nich tyle zdjęć, w tak szybkim czasie... Brava!
Cudowne miejsce...Toscania.. te zdjęcia przypominaja trochę nasze polskie krajobrazy.Chociaż nie, gaje oliwne wskazują na Toscanię:)ale te konie..Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńSpacer w tak pięknym plenerze to niezastąpiony relaks. Piękna okolica. Tesknię za włoskimi krajobrazami. Dziękuję za wirtualny spacer. Pozdrawiam.Bożena
OdpowiedzUsuńUwielbiam takie kolor, widoki i spokój. W Polsce też tak jest ale.... no właśnie dla mnie czasami jest to ale. Pozdrawiam. Agnieszka
OdpowiedzUsuń