JAK JA DAŁAM RADĘ?

Tym razem sama nie umiem zrozumieć, jak to się udało? Nigdy nie musiałam tak mocno pokonywać choroby, ale z dumą mogę powiedzieć, że, zwłaszcza, parafia nie doznała uszczerbku w wystroju.
Nie mogłam uczestniczyć w liturgii Triduum, bo wieczory to była jedna wielka męczarnia, siedzenie w kurtce zimowej, z opatuloną głową, dodatkowo pod ciepłą kołdrą.
Krzysztof miał przez to wiele więcej zajęć, pomagając mi, w czym się dało. Pojechał nawet ze mną na giełdę kwiatową robiąc za nagłośnienie, bo mój głos nie funkcjonował.

W domu w miarę ogarnęłam wystrój i menu, także dzięki pomocy siostrzeńców, cierpliwe krojących sałatkę, sprzątających kuchnię, itp. Na wieczornych życzeniach, gdy Krzysztof pojechał do drugiej parafii, pełnili honory gospodarzy domu (nie znając w ogóle włoskiego, co, oczywiście naszym parafianom nie przeszkadzało).
Dobrze, że cały zarys miałam wymyślony wcześniej, a moi dzielni pomocnicy, łącznie z proboszczem, byli doskonałymi podwykonawcami i realizatorami.

Wszystko zaczęło się od kiermaszu wielkanocnego, jeszcze przed czasem choroby. Przy pomocy wspaniałych parafianek uszykowałyśmy ozdobione palmy, odlałyśmy trochę świec, uplotłam też małe koszyczki wiklinowe i kupiłam pierwszą część kwiatów, które kupowali parafianie, zostawiali do wystroju Grobu Pańskiego, a potem zabierali do domów.

Grób Pański - podczas wizyty u Alfo Signoriego umówiłam się z nim, że wypożyczy swoje rzeźby.

Ułożyłam je w pewnej sekwencji, mającej symbolizować etapy Męki Pańskiej: Biczowanie, Droga Krzyżowa (w postaci chusty Weroniki), Ukrzyżowanie, Grób Pański, przy którym czuwa okryta czarną mantylką, odnowiona przeze mnie, Madonna.

Ciekawostką jest żółta pszenica na pierwszym planie, według tłumaczenia pani, która ją wysiała i trzymała w zupełnej ciemności - symbol śmierci.

Do kościoła planowałam kalie, więc wystarczyło naciąć mirtowych gałęzi z ogrodu, wykorzystać je jako podpory pod kwiaty, ułożyć w koszach uplecionych w zeszłym roku.

W domu postawiłam na szaro-żółte barwy, na szczęście miałam wysianą pszenicę i odlane świece. Żyrandol nad stołem ukwieciłam frezjami.

I tyle z moich szaleństw dekoracyjnych. Wracam do antybiotyków.