GIACCHERINO - KOLEJNA ODSŁONA

Zgodnie z zapowiedzią pojechaliśmy na kolację do Giaccherino.
Na przystawki zaserwowałam chłopakom krużganki, niektóre korytarze i salę balową.

Psy spróbowały baletów na śliskiej podłodze.

Marzena w tym czasie uszykowała pyszny poczęstunek,
w końcu panowie nie sprostali zadaniu i na stole zostało jedzenie.

A była ich ulubiona (od przyjazdu tutaj) bruschetta i (od dawna) pizza, w pięknych okolicznościach:

Do uczty żołądkowej dołączyła przyjemność snucia się po pustym klasztorze.
Krużganki, zwłaszcza ten z cmentarzem, budziły respekt.

Cele mnisze wyobraźnia urządzała na własne pokoje. Zegar zdawał się jeszcze odmierzać czas.

Rzut okiem do kruchty i wnętrza przyklasztornego kościoła:

A gdy już wyszliśmy na taras, mający być w przyszłości tarasem restauracyjnym z basenem, który będzie miał piękne widoki, to już zabrakło słów i tylko gapiliśmy się wokół robiąc coraz większe oczy, niczym napotkana sowa.

Że było widać Pistoię to oczywiste,

ale widoczność była tak dobra, że u podnóża gór jawiła się widoczna gołym okiem Florencja (pośrodku zdjęcia).