CZY SŁOWO ZMĘCZENIE MOŻNA STOPNIOWAĆ?

Wczoraj byłam zmęczona? Ależ nie! Dzisiaj jestem zmęczona. Ale z poczuciem pięknego i ciekawego dnia. Od rana naprzemiennie usiłowałam podjąć pierwsze kroki ku spakowaniu się, zrobic jeszcze jedną świecę oraz krzątać się po kuchni, by przygotować obiad dla specjalnych gości. Otóż miałam niewątpliwą przyjemność gościć redaktora naczelnego mojego wydawnictwa wraz z rodziną. Wypróbowałam na nich sos poznany w Orvieto, czyli gorgonzola z mascarpone. Pyszny delikatny sos do kopytek. O drugim daniu nie będę się rozpisywać, bo już tu wspominałam cienkie pastry polędwicy wołowej z rukolą. Za to na deser podałam upieczony sernik według przepisu znalezionego na stronie Majanki
No! No! No! Nawet ksiądz proboszcz mruczał na taki widok (i smak):

A po obiedzie rozmowy na temat książki. Z korektą nie było większych problemów. A okładka? Ech! Robię się coraz bardziej uległa. Ale faktycznie argumenty wydawnicze były dosyć przekonujące. Trudno mi myśleć o czytelniku nieznanym, takim, który nie zna bloga, a na niego wszak też należy liczyć i ten czytelnik nie wie, że ja maluję, i nie będzie mu bliska malowana okładka, tak jak Wam, drodzy Czytelnicy. Stanęło więc na zdjęciu a projekt okładki z obrazkiem dostałam w prezencie, będę sobie nim owijać własny egzemplarz :)

I to chyba ostatni wpis przed wyjazdem. Przede mną jeszcze jedni goście jutro na lodach i coś absolutnie strasznego - trauma pakowania. Odezwę się w Polsce w sprawie konskursu a potem czekajcie na mnie, proszę, do 28 sierpnia. Postaram się wrócić :)