FOTOMONTAŻ

Pozostał mi jeszcze jeden wpis o Florencji, z tego samego dnia, gdy odwiedziliśmy Cimitero degli Inglesi, i gdy spotkałam, trzech mistrzów.
Przewrotnie nie zachowam chronologii i zacznę od zakończenia tej wycieczki, a był to obiad u Świętego Pijaczyny (Santo Bevitore).
To specyficzny lokal. Z ciekawym wystrojem o artystycznej nutce. Niby w przystawce była szynka i sery, niby z gruszkami, ale na pikantnie (kelner nazwał miksturę musztardą z gruszek).  Ośmiornice też się jada w tym regionie, ale tak podanej, utopionej w kremie z papryki jakoś nie kojarzę z żadną toskańską potrawą. Krzysztof wybrał niby coś bardziej bezpiecznego, bo grillowany drób, ale dziki, czyli perliczkę. Wszystko smaczne, godne polecenia. Tylko, czy polecenie ma sens, jeśli menu zmienia się u Pijaczyny każdego dnia?

A teraz wróćmy pod baptysterium. Pogodę mieliśmy wyjątkowo i niespodziewanie piękną. W prognozach zapowiadano ulewy, lecz parasole pozostały bezrobotne w samochodzie.
Słońce dawało światło podobne do tego podczas zachodu słońca.

Wydawało mi się, że dużo tego błogosławieństwa, jak na jeden dzień. A to nie był koniec.
Podeszliśmy na Piazza del Duomo i zobaczcie:

To nie fotomontaż!

Wokół baptysterium ustawiono dziesiątki drzew oliwnych. Widok tak samo niezwyczajny, jak spotkanie trzech krzyży w baptysterium. Dobre wprowadzenie w atmosferę niezwykłości tego, co oczekiwało nas po wejściu.