U CARUSO

Następne miejsce wyczekane. Kiedy to było?  Nie pamiętam. Dowiedziałam się, że nieopodal Florencji przemieszkiwał Enrico Caruso, słynny tenor z Neapolu, żyjący na przełomie XIX i XX wieku. Lata mijały, a ja jakoś ciągle nie mogłam tam zawitać.
Niedzielne popołudnie, tuż przed wizytą gości, mieliśmy wjątkowo wolne, a pogodę zapowiadano wspaniałą. Grzebiąc w pomysłach, przypomniałam sobie o domu Caruso.
Dodatkową zachętą był organizowany na terenie posiadłości kiermasz ogrodniczy.

Można było też wziąć udział w pokazach kulinarnych, konferencjach, albo zwiedzić muzeum poświęcone śpiewakowi.
Zacznę od imprezy ogrodniczej. W sprzedaży było wiele ciekawych roślin, łącznie z czymś zwanym elektryczną margaretką. Wróciliśmy do domu z dwoma drzewkami granatów. Pan obiecał, że za trzy lata będą dawać już sporo owoców. Trzymam go za słowo!
Jak widać znaleźli się i amatorzy innych owoców, ziół czy kwiatów.

 

Doskonałym pomysłem było wystawienie mnóstwa drewnianych odpadów, urządzenie stanowisk pracy i pozwolenie rodzicom, by, wraz z dziećmi, budowali zabawki. Ależ radocha! Podobało mi się, że organizatorzy nie bali się dać dzieciom do ręki piły, młotka. Wszystko kontrolowali, a dzieci miały na pewno niebywałą frajdę.

 

 

Sama z chęcią bym coś skleciła. Cały czas mijały mnie rodziny z dziećmi dumnie trzymającymi zwierzątka, pojazdy, stwory bliżej niezidentyfikowane.

Niepotrzebnie zjedliśmy gdzieś po drodze, organizatorzy zadbali o żołądki przybywających.

  Skorzystaliśmy z lodów, co było zrozumiałe w dosyć upalny dzień.

No to teraz spokojnie mogę Wam opowiedzieć o samym miejscu.
Villa Bellosguardo położona jest na wzgórzu nad Lastra e Signa. Jak sama nazwa wskazuje (dosłownie: pięknego wyglądu) została zbudowana w miejscu z rewelacyjnym widokiem, czego obecnie dobrze nie widać, bo otaczają ją wysokie drzewa, ale kiedyś Caruso mógł oglądać z jednego punktu panoramę ciągnącą się od Prato po Florencję.

  Dociera się do niej klasycznymi uliczkami o podmiejskim charakterze, sam wjazd więc jest niezwykle atrakcyjny, jak każda jazda wąskimi drogami, niczym wąwozami, których ściany są murami kryjącymi gaje oliwne, parki, ogrody i okazałe domy.
Obecne założenie architektoniczne to wynik wielkiego rozmachu Caruso. Niestety, w jego czasach nie było instytucji chroniącej zabytki, więc Rodolfo Sabatini zaprojektował przebudowę XVI wiecznej willi, która stanowi obecnie bazę jednego ze skrzydeł. Drugie skrzydło było robocze i aktualnie marnieje w zupełnym opuszczeniu. Część mieszkalna (za czasów Caruso) przeszła na własność gminy Lastra e Signa.

 

To w niej ulokowano muzeum.

 Skorzystaliśmy z opcji zwiedzania z przewodnikiem, można też wziąć słuchawki. Przyznam się, że o Enrico Caruso nie miałam zbyt wielkiego pojęcia. Wiedziałam, że był uznanym tenorem i chyba tyle.
Kilka sal muzealnych ujawnia bogatą osobowość śpiewaka, kolekcjonera, biznesmena, kochanka - człowieka sukcesu.
Fascynująca postać. Wysyłał do siebie kartki pilnując bardzo, czy cała kolekcja docierała do domu. Przeprowadzał próby w pokoju ze specjalnie podwyższonym sufitem, by dźwięk mógł się rozwinąć. Jako pierwszy tenor nagrał swój śpiew na płyty, co przyniosło mu ogromną fortunę. Doskonałym elementem wizyty w muzemum było wysłuchanie jego głosu z oryginalnego gramofonu napędzanego korbą.

Pochodzący z neapolitańskiej biedoty wymyślił własny herb, dotąd do obejrzenia na niektórych sprzętach.

Miłośnicy teatralnego kostiumu mogą zobaczyć oryginały, w których występował Caruso.

 Wdał się w wielki romans z pochodzącą z dobrej rodziny śpiewaczką, miał z nią dwóch synów, ale ta opuściła go dla szofera.

 Ożenił się z dużo młodszą od siebie Amerykanką.

Marzył o malowaniu, więc brał lekcje rysunku i malarstwa, wynikiem czego były świetne akwarele i rysunki. Zaskoczył mnie doskonałymi karykaturami, zwłaszcza autokarykaturami.

 

Objechał z koncertami niemal cały świat, zawsze to serce drgnie, gdy na mapie jego podróży zobaczy się wyróżnione słowo "Warszawa".

W sypialni tenora jedna z wizytujących zapytała, dlaczego łoże było tak małe, na co przewodnik lekko wyniośle powiedział, że tylko plebs sypiał razem z dziećmi i zwierzętami w jednym pomieszczeniu. Zapomniał, że wszak Caruso nabył wielkopańskich nawyków, nie wyssał ich z mlekiem matki.

Jeśli interesuje Was świat muzyki, postać Caruso, kawałek pięknego miejsca na ziemi, to zajrzyjcie do Villi Bellosguardo.  Na stronie muzeum znajdziecie godziny otwarcia i możliwe drogi dotarcia na miejsce.

WSZYSTKIE ZDJĘCIA.