PROŚCIZNA

Ostatnim akcentem powakacyjnym jest przepis na jedną z najprostszych potraw na świecie. Wspominałam kiedyś o "podrzucanych" warzywach w wykonaniu Roberto Rossiego.
Do mistrza jeszcze mi daleko, ale mam za sobą już wiele wersji tego dania, więc mogę z ręką na sercu polecić je wszystkim zabieganym, wszystkim miłośnikom warzyw surowych i smażonych (a raczej niedosmażonych), wszystkim miłośnikom prostoty.
Najbardziej mistrzowsko jest, gdy mamy bardzo młode warzywa, niemal mikroskopijne marchewki, cukinie, a raczej cukineczki, itp.
Nie martwcie się jednak, to danie jest pyszne także z dojrzałymi warzywami.
Zasada jest prosta: pokroić warzywa i wrzucać na rozgrzaną oliwę w kolejności od najtwardszych, najmniej soczystych do miękkich, aż po owoc (Roberto dawał np. czereśnie, ja robiłam wersje z kulkami winogron, zwłaszcza ciemnych).

W wypróbowanym składzie
- zaczynałam od fasolki szparagowej (najdłużej poddawana obróbce termicznej, zależnie od dojrzałości - kilka minut),
- potem idzie marchew,
- seler naciowy (ciekawa jestem korzeniowego, ale na razie nie trafiłam w sklepie),
- papryka,
- cebula (dymka, słodka czerwona, jeśli większa to pokrojona w kawałki, albo plastry),
- pomidory (najlepiej czereśniowe, albo kawałki),
- bakłażan
- ukoronowaniem, niekoniecznym, jest dorzucenie miękkiego owocu (oprócz czereśni, czy winogrona, podejrzewam, że nadawałaby się śliwka, jeżyna).

Pysznym dodatkiem jest mała kulka mozzarelli.

W każdym zestawie najbardziej powala mnie marchew tylko z lekka potraktowana gorącą oliwą i przyprawami, a w środku słodko surowa. Charakterna!

Posolić, można też dodać świeżo zmielonego pieprzu.
Całość "podrzucania" (u mnie przewracania łopatką) zazwyczaj nie zajmuje więcej niż 8 minut, przy młodszych warzywach czas znacznie się skraca.
Można podawać z pieczywem, efektowna jest miseczka z ciasta (u Roberto kruchego, ja dawałam kupne francuskie).

Niebagatelną zaletą potrawy jest jej wygląd. Warzywa są jędrne, a ich nasycenie barw to istna orgia dla oka :)

Smacznego!