ROCZNICA I ...

8 grudnia był dla mnie podwójnym deadline. Na ten dzień zaplanowany został powrót św. Ludwika do kościoła (bez mojej obecności).
W tym samym dniu wybrałam się do Sinalungi, by wziąć udział w świętowaniu 25 rocznicy święceń kapłańskich mojego licealnego kolegi - franciszkanina Chryzostoma, śpieszyłam więc z przygotowaniem stosownego prezentu.
Przygotowałam obraz inspirowany miejscem, w którym mieszkam - namalowałam Chrystusa Arcykapłana, dość popularnego tutaj w wielu wersjach, będących echem tego najsłynniejszego wizerunku z Lukki - Volto Santo. Mój był bliski wersji pistojskiej z kościoła św. Andrzeja.
Chrystusa namalowałam na orzechowej desce, długiej na około 40 cm, miałam więc niezłe przeskoki podczas pracy, pracując równolegle nad Luigim. Chrystus Arcykapłan wymagał częstego użycia lupy, przeskakiwałam ze skali makro  na mikro, i odwrotnie.

Troszkę byle jak sfotografowałam malunek, najważniejsze, że zdążyłam na czas.
Jechałam do Padre Chryzostoma z prezentem, w zamian otrzymałam dużo więcej, wcale tego nie oczekując i nie spodziewając się, za co z całego serca dziękuję.
Sama uroczystość bardzo mnie poruszyła; mimo, że się czasami spotykamy, dotąd odbywało się to na poziomie koleżeńsko-towarzyskim.

Wyobraźcie sobie, jakie to niezwykłe dla mnie wydarzenie przyjąć  Komunię św. od swojego kolegi, wysłuchać, ile już zdziałał w swoim życiu, zobaczyć osoby, które spotkał na swojej zakonnej drodze, w tym dawną koleżankę z równoległej klasy, czy żonę innego już niemal zapomnianego kolegi. Dziewczyny pozdrawiam Was serdecznie!
Wśród gości były też sympatyczne siostry zakonne z Hajnówki, dwie z nich okazały się być moimi czytelniczkami. Krok po kroku, słowo do słowa i okazało się, że to te siostry kilka lat temu napisały do mnie prośbę o udostępnienie jednego zdjęcia w dobrej rozdzielczości - wykorzystały je jako tło do olbrzymiej szopki. Miłe Siostrzyczki! Pozdrawiam i Was ciepło z dalekiej Toskanii.
Przyjechałam dużo wcześniej - mapy googla zwariowały i wmówiły mi, że będę jechać pół godziny dłużej, wykorzystałam czas na modlitwę w intencji zacnego Jubilata. Usiadłam w kaplicy i odmówiłam za niego Różaniec pod ... kopią namalowaną przeze mnie. To następne nadzwyczajne przeżycie zobaczyć ją ukoronowaną i pomyśleć, ilu próśb i podziękowań już wysłuchała.
Przed koronacją, podczas ostatnich dotknięć pędzla, przy wspaniałym oryginale (pisałam o tym tutaj):

Już na miejscu, w ołtarzu:

Do tego wszystkiego dodajcie wspomniane w tytule  "i...", o czym ... w następnym artykule. Mam nadzieję, że zdążę przed Bożym Narodzeniem.