ŚWIETLIŚCIE NA PLEBANII

Najmniej zmian w wystroju wprowadziłam w domu. I dobrze, bo nie mam pojęcia, jak bym się wyrobiła. Gdzieś to szaleństwo musi się skończyć. Dobrze, że pryncypał w zeszłym roku już mnie przystopował mówiąc, żebym zostawiła włóczkowe ozdoby i na ten rok. Tak też się stało.
Jedynie lampion z pomponami to nowość.

Pierwszy raz w tym roku w ogrodzie pojawiła się szopka. Z braku dużych figur, z braku czasu na ich wyprodukowanie, wykorzystałam uzbierane już w imponującą kolekcję gąsiory. Stały się podstawą każdej figurki. Najmniej pracy miałam z pasterzami, na stare oplecione butle nałożyłam tylko słomiane kapelusze. Trzej królowie już zmierzają do stajenki. Jeden (dzięki proboszczowi) zamienił wielbłąda na rower.

Przed kościołem i w kościele wykorzystałam jeden powtarzający się element. Niektóre parafianki pomagały mi produkować złote gwiazdki, choć ze względu na sytuacje losowe, musiałam  znaczącą część wykonać sama. Brokat miałam nawet w gardle. Myśl, by wykorzystywać elementy z poprzednich lat naprowadziła mnie na to, by i to, co zostało powieszone w kościele, stało się początkiem. Ale to w przyszłości. W tym roku nad głowami parafian rozskrzyło się niebo.