BOHATER DRUGIEGO PLANU

Wybraliśmy się do Florencji z wyraźnym celem: zobaczyć jeden wybrany obraz w Uffizi. Przygotowałam się niezwykle rzetelnie. Poczytałam wszystko na temat autora, obejrzałam obraz na reprodukcjach. I co? Z powodu braku personelu akurat sala z tym obrazem była wykluczona z trasy zwiedzania! Ponoć w niedzielę tak się zdarza. Co ciekawe, gdy szliśmy przez inne sale, personel towarzysko zgromadził się na kupie, zupełnie nie przejmując się pozostawionymi bez dozoru salami. Eh!

Artykułu o obrazie więc na razie nie będzie. Obejrzałam jedynie pobieżnie nowo otwarte sale, tzw. żółte, przyznam że nie wywarły na mnie wielkiego wrażenia, wyglądają jakoś tak ubogo, w porównaniu z poprzednimi nowymi salami z obcym malarstwem. Kilka obrazów zwróciło moją uwagę, ale muszę sobie jeszcze to przetrawić. Na razie nadmienię tylko, że jest jedna sala z portretami autorstwa malarza, o którym wspominałam przy okazji Palagio Capponi, chodzi o Justusa Sustermans (w muzeum podpisanego jako Suttermans). 

Nie napiszę o obrazie, ale uzbierałam kilka luźnych migawek w drodze do i z muzeum. I to one staną się bohaterem tego wpisu.

Zaparkowaliśmy pod halą Mercato Centrale, naturalnym więc traktem było przejście kiermaszem. Gdy się zbliżyliśmy do San Lorenzo, pojawiły się barierki, a stoiska zniknęły. Na jednej barierce wisiały świeże kwiaty. Zaczynałam zastanawiać się, cóż za tragiczna śmierć spotkała tam kogoś. Bo wyglądało to dokładnie, jak oznaczenie miejsca wypadku. 

A tu okazało się, że umarł ... rynek!

Musiało to kosztować wiele emocji, bo wejścia na plac strzeże straż miejska. 

Tak bardzo popularny burmistrz Florencji naraził się handlarzom. Wymazałam w wyobraźni barierki i zgodziłam się z decyzją Renziego. To miejsce jest zbyt reprezentacyjne, by stały na nim budy. Zobaczcie, ile powietrza zyskały budynki, plac, no i kościół Medyceuszy. 

Idąc śladem roślinnym, po kwiatkach z San Lorenzo, zgrabnie przejdę przez motyw w ścianie do Orsanmichele.
Najpierw motyw - okienko samotne w ścianie, nieopodal Loggii Bigallo.

A Orsanmichele?

Nie pokażę, żadnej rzeźby, żadnej niszy, żadnego spektakularnego elementu architektury.  Na narożnikach tego budynku wyrzeźbiono drobne roślinne motywy. 

Myślę, że symbolizują uprawiany kiedyś tutaj ogród i funkcję magazynu zbóż, którą Orsanmichele pełnił. To cztery pory roku, po jednej na narożnik. Mamy kwitnące i nagie drzewa, kłosy zbóż, a brakuje winogron, łakome wieki niecnie je zjadły. 

Po tych florystycznych detalach, przyszedł czas na faunę, tym razem w wersji białe na białym. Ile białych koni jest na Piazza Signoria?

Czasami patrzę na jakiś budynek wiele razy i za n-tym dopiero coś odkrywam, na przykład że loggia na tyłach Palazzo Vecchio jest wyłożona pomalowanymi panelami, podobnie jak Salone Cinquecento wewnątrz Palazzo. Wydaje się, że są pomalowane. Robię zbliżenia, lecz nie widzę efektu, póki nie zobaczę większego obrazu na ekranie komputera. Wtedy odkrywam konserwatorskie łaty. 

A skoro już o łatach mowa, to następne też poniekąd konserwatorskie. 

Bateria w aparacie odmówiła akurat współpracy, ale, na szczęście, miałam telefon, a poza tym akurat i tak musiałam sięgnąć po internetowe wydania z aktualnościami. 

Północne drzwi Baptysterium zabrano do konserwacji. Na miejscu pozostał dziwny łaciaty twór. Dziwny, bo przecież, jak widać na zdjęciach dotyczących odkrycia, oryginał jest całością. Chyba posiadano tylko kopie niektórych formelli. 

Sama restauracja przyniosła sensacyjne odkrycie, gdyż okazało się, że pod ciemnymi figurami zachowało się złoto płatkowe w bardzo dobrym stanie. Widać to na dwóch odczyszczonych scenach - Chrztu i Kuszenia Chrystusa. Złoto pozwoliło wydobyć bogactwo detalu, czekam więc cierpliwie, kiedy całość zostanie na nowo udostępniona publiczności.

Tymczasem zapraszam do laboratorium pokazanego w internetowym wydaniu "La Nazione":

http://www.lanazione.it/firenze/cronaca/2013/11/29/989550-porta-battistero-oro.shtml#23

Zaczęłam od kwiatów położonych z żalu za zmarłym rynkiem San Lorenzo i skończę na kwiatach, także związanych ze zmarłym.

W końcu! Nareszcie!

Zupełnie zapomniałam o tym, że 26 stycznia to dzień, o którym pisałam na blogu. Pod Kolumną św. Zanobiego ułożono kwiaty. Jeśli nie pamiętacie dlaczego, albo nie wiecie, zajrzyjcie do tego artykułu. 

Takie migawki, drobiazgi, ale nigdy nie żałuję wyjazdu do Florencji, nawet jeśli nie uda się zrealizować planu, zawsze pozostaje plan B, drugi plan - miasto.