INSTRUKCJA

Dzięki niezawodnym czytelnikom (a dokładniej Pani Zofii) dotarł do mnie artykuł z "Przekroju" napisany przez Małgorzatę Sadowską.

   

 

Po jego przeczytaniu zadałam sobie pytanie, co gryzie pani(ą) redaktor, że nie była w stanie przełknąć tego, że pełnię tu funkcję gospodyni księdza, że nie dostrzegła innych aspektów mojego pisania poza tym kim instytucjonalnie obecnie jestem? Funkcja ta oczywiście w żaden sposób nie przysparza mi żadnych kompleksów i nie czyni ujmy na honorze :)
Zastanawiałam się też, co każe tej pani określić stan mojej wiedzy o istnieniu karczochów, rukoli, na zerowy? Czyżby tak trudno rozróżnić pierwsze spotkania smakowe od wiedzy o istnieniu karczochów, rukoli czy świeżo wyciśniętej oliwy? A może dla pani redaktor to jest jednoznaczne, że gdy się wie o istnieniu jakiegoś smakołyku to się i zna jego smak? Tylko jak w Polsce znać smak świeżo wyciśniętej oliwy? Kto przyjeżdżający tu latem pozna smak karczocha? Pewnych rzeczy możemy tylko doświadczyć mieszkając w danym miejscu.
Zastanawiam się też, dlaczego szefowa działu kultury w gazecie nie umie dostrzec mojej fascynacji sztuką zamieniając ją na egzaltację nie wiadomo czym. Dlaczego nie widać w artykule, by zadała sobie pytanie, skąd taka popularność mojego bloga o Toskanii. Czyżby czytelnicy byli aż tak mało wybredni, że wciąga ich faktycznie opowieść pt. "przybyłam, zobaczyłam, ugotowałam, kupiłam?". Tym bardziej, że ja nie przeżywam romansów, nie zmagam się z remontami, nie kupiłam ruiny, nie miałam w ogóle pieniędzy na przeprowadzenie się do Toskanii, zrezygnowałam ze względnej stabilizacji w Polsce na rzecz mieszkania w pobliżu cudów ręką człowieka poczynionych, a taką możliwość dało mi właśnie bycie gosposią księdza, nie "księżowską".  
Zresztą o tym kim jestem mogła Małgorzata Sadowska przeczytać w książce. Mogła uważniej czytać książkę, nie tylko poświęcić się wnikliwie recenzjom o niej na merlinie. Do czego trudno było pani się przyznać i zmieniła umiejscowienie opinii Marianny na komentarz pod blogiem.
Czemu o tym wszystkim piszę? Ano nie omdlewam z wrażenia tylko dlatego, że piszą o mnie w gazecie. Lubię rzetelne dziennikarstwo. Z chęcią poczytałabym jakieś obiektywne i krytyczne uwagi na temat  mojej książki.

Może coś, co umieściłam w tym wpisie przyda się pani redaktor i czytelnikom artykułu, którzy nigdy tu jeszcze nie trafili, a którym pokazała tak tendencyjny i czasami miałam wrażenie, że cyniczny obraz, nie tylko mojej osoby. Ja po przeczytaniu tego artykułu nie wiem, czy bym się skusiła na kupienie mojej książki.

Wy, którzy już tu od dawna zaglądacie, wybaczcie mi tę osobistą wycieczkę, ale nie ma we mnie zgody na byle jakie dziennikarstwo. Wiecie też, że nie zarobek ani ambicje literackie były głównymi motywami wydania bloga w postaci książki. Po prostu wydanie czegoś swojego autorstwa i trafienie w czyjeś zapotrzebowania to niezwykła przygoda, której nie zepsuje mi pani "zajmująca się" kulturą. A jeśli ma takie problemy z zobaczeniem we mnie kogoś więcej, niż gosposi, to pomocna może się okazać "Mocno skrócona instrukcja obsługi Małgorzaty Matyjaszczyk". 

Dlatego z dedykacją dla Małgorzaty Sadowskiej z "Przekroju" umieszczam, co następuje:

Uwaga techniczna: Jeśli film się "ścina", to najlepiej puścić go, niech sobie leci, w tym czasie coś innego sobie zrobić a potem jeszcze raz odtworzyć.