PAMIĄTECZKI

Najwyższy czas wrócić do bloga. Nie spodziewajcie się niczego turystycznego, gdyż pogoda była delikatnie to nazywając aturystyczna. Lało się strumieniami. Choć przyznam, że w środę odwiedzili nas właśnie turyści - Lidka z Maciejem, czytelniczka tego bloga. Trzy godziny na gadaniu przeleciały tak szybko, że ledwie się spostrzegłam. Boguś jak zwykle wykorzystał naiwność gości i czym prędzej umościł się na kolanach Lidki. Zawsze wyczuwa, kto ma słabość do niego, a że jest wygodnicki i nie lubi leżeć na twardej ceglanej podłodze, więc szuka miłych kolan. 

Pogoda świąteczno-noworoczna do bani. Zrobiłam inwentaryzację strat po mrozach. Cytryna ledwie zipie, ale powinna przeżyć. Owoce jednak ma przemarznięte, dają się jeść, lecz są puste w środku niczym kiszone ogórki, co to się źle ukisiły. Staram się o nią nie martwić, choć szkoda byłoby wszystkich moich bitew z wełnowcami. Po niedzieli przyjdzie specjalista, czyli cytrynowy dziadek - to oceni fachowym okiem poziom strat wśród cytrusów, których namiot foliowy nie mógł uchronić przed minus dziewięcioma stopniami. Doczytałam jeszcze, że to i tak nie była największa klęska, bo we wspomnianym przeze mnie 1985 roku temperatura spadła poniżej 20 stopni. Nie dziwota, że drzewa oliwne nie wytrzymały takiego mrozu. Tym razem, sądząc po naszych w ogrodzie, mają się dobrze.

Dni udomowione i uksiążkowione. Czytamy bez opamiętania, więc stosik mocno się obkurczył. Właśnie skończyłam "1000 dni w Toskanii". Jakże inne jeszcze spojrzenie na te krainę - nazwałabym je kulinarnym. Niewielu tam ludzi, niewiele miejsc, za to jedzenia bardzo dużo. Ciekawa jest taka różnorodność spojrzenia. Parę rzeczy mnie zadziwiło, a jedna to aż bardzo. Wydaje się być prozaiczną, ale niezwykłe, że kawałek stąd a już taka odmienność zwyczajów. Otóż na początku pobytu mocno odczuwałam niezręczną sytuację, gdy się rozpędzałam na powitanie w całowaniu policzków do ogólnopolskiej cyfry 3, Włoch natomiast wyhamowywał przy 2. Marlena de Blasi za to zauważa, że tamtejsi mieszkańcy całują się trzykrotnie. A to ciekawe. Chciałabym mieć jej wiedzę i pasję w kulinariach. A może nie? Bo wtedy z kuchni bym się nie wytoczyła. Tak czy siak - smakowita książka.

A skoro już o "toskańskich" książkach to wspomnę jeszcze ... moją,  a raczej to, że ją ponoć omawiano dziś w Radio Tok fm, o czym mi uprzejmie doniosły "wróbelki". Ptaszki te powiedziały, że mówiono w superlatywach. Zajrzałam więc do internetu dumna jak inny ptak, i być może za parę dni da się tego posłuchać na ich stronie, bo widzę że mają starsze audycje do odsłuchania. Dam znać na blogu książki. Dzielę się tym z Wami, gdyż wiecie przecież, jak bardzo niezwykłym i nieplanowanym wydarzeniem jest dla mnie fakt wydania książki oraz wszelkie związane z tym konsekwencje. Coś niesamowitego i radosnego!

Parę osób pytało o sposób na Sylwestra. Ja już od dawna nie przepadałam za imprezowaniem. Kiedyś chadzałam nawet na bale, ale jako osoba niezamężna i samotna czułam się jak wilk wśród owiec, tak przynajmniej spoglądały na mnie żony mężów :) Razu pewnego spróbowałam więc przeżyć noc z 31 grudnia na 1 stycznia zupełnie bez towarzystwa i okazało się, że to nie boli. Potem bywało, że przegadałam tę noc z przyjaciółką, bądź przeżywałam ją w niewielkim gronie, ale typowe zabawy poszły w odstawkę. I tej linii trzymam się dzielnie, a Krzysztof bardzo dobrze się w nią wpisał. Nie dotrwaliśmy do północy, godzinę 24 przywitałam już samodzielnie w łóżku włączywszy jakąś muzyczkę w komputerze, by zagłuszyć dźwięki fajerwerków, które budzą duży niepokój Druso.

Wczorajszy dzień, deszczowy, spędziłam głównie na rozpracowywaniu forum i czytaniu książki od niebieskiej. Udało się między deszczami wyjść z psiakami na spacer. Boguś tak się rozognił na samą myśl o bieganiu, że zaraz po wyskoczeniu z samochodu nie wyrobił zakrętu i wpadł w poślizg, co skończyło się obtarciem łapy do krwi. Nie przeszkodziło mu to potem w rozwijaniu oszałamiających prędkości i radosnym zwyciężaniu nad bidulą mopsikiem. 

Dzisiaj się przejaśnia, więc może jutro coś się uda uskutecznić? Tymczasem idę do pracowni i postaram się wysprzątać skutki świątecznego tornado.